Ιμπεριαλιστικό μπαμ (στρατιωτικά ή οικονομικά) ηκούστη στον αέρα κι αυτό το μυθικό τέρας, ο μικροαστός, ψόφησε γιατί απωλέσας το "έχειν" του εξαερώθηκε το "είναι" του ; Αν ναι επί της ληξιαρχικής πράξης του θανάτου του-- που επήλθε δια της πίεσης ενός ψηφιακού πλήκτρου-- πιστοποιήθηκε η αδυναμία ενσωμάτωσής του στη νέα εφιαλτική πραγματικότητα η οποία: Του επιβλήθηκε από το παγκοσμιοποιημένο κτήνος του οικονομικού φασισμού. Πρόκειται για τον ίδιο που σήμερα ματώνει τις Ρωσία και Ουκρανία και επί δεκαετίες αλυσίδες χωρών και λαών μη εξαιρουμένων της Ελλάδας και της Σερβίας.
Μεγαλώσαμε, (όσοι μεγαλώσαμε τοιουτοτρόπως) ως φορείς επαναστατικών ιδεών, με αυτό τον «τύπο του οικονομικού προσδιορισμού» στο στόχαστρο της «θείας μανίας» μας να αλλάξουμε τον κόσμο…
Ο Πάνος Τζαβέλας τον «βάφτισε» και τον παρέδωσε στην κοινή χλεύη, ως το υπέρτατο σύμβολο του μικροαστού «κοινωνικού ρουφιάνου». Η εξόντωση αυτού του μυθικού στοιχειού, ήταν η προϋπόθεση της επαναστατικής εκπλήρωσης.
Ο Βολφ Μπίρμαν τον ζωγράφισε με γλαφυρή ποιητικότητα, «κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος / κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος / που συνηθίζει στην κάθε βρομιά / αρκεί να έχει γεμάτη την κοιλιά…»
Κι ο Ράιχ τον αναπαρέστησε σε κάθε του λεπτομέρεια της καθημερινής γελοιογραφικής του απαξίωσης…
Ο τρομερός «μικροαστός» που από τα διηγήματα του Τσέχοφ, χύμηξε στην θυελλώδη ιστορία του «μονοπωλιακού καπιταλισμού» ασκώντας την αποστολή του «συντηρητικού αγωγού». Δόγμα του το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», ως μεταποιητική διαστρέβλωση επί ιστορικών αξιών που άλλη δυναμική εξέφραζαν στην αυθεντικότητά τους.
Και ξαφνικά παθαίνει συγκοπή !!Πέθανε, λοιπόν, ο «μέσος ανθρωπάκος»;.
Εξαντλήθηκε η τρισκατάρατος ιστορική μορφή ενός ανθρώπινου κόσμου με θεό του , την εκκλησία, την οικογένεια, δόγμα του την αφοσίωση στην νομιμότητα, βωμό του τον κουμπαρά, οδικό του χάρτη την υπακοή, ερωτικό του ευαγγέλιο την ζωώδη απογονοποιητική διαδικασία;
Όχι ασφαλώς
«Κυρ Παντελής» και «mister Pantelis συμβιώνουν ακόμα, σε μια νέα πολιτική οργανικότητα. . Είναι η αναπάντεχη τριμερής διάκριση της ελληνικής κοινωνίας : ο «κόσμος του αμερικανικού πολιτικού διπλολισμού», ο «κόσμος της Μεταδεξιάς ή μήπως της ακροδεξιάς του Κυριάκου» και ο «κόσμος της θολής παλιάς ταυτότητας».
Οι μονότονες καταγγελίες των «παλιών αντιδραστικών μύθων», επιτήδεια υποβάλλουν μια νέα μυθολογία «εξέλιξης» κατασκευάζοντας ανθρωπορομπότ που «δημοκρατικά και ελεύθερα» αναπλάθουν τα παλιά στερότυπα αλλά με μεταβολή των ρόλων τους. Έτσι κι αλλιώς, στο Βασίλειο του Εμπορεύματος,σημασία έχει η δυνατότητα της οικονομικής συναλλαγής.Θα έχεις όσα το ψηφιακό σύστημα σου επιτρέπεις να έχεις και πέραν τούτου ουδέν.
Ώσπου της εξαφάνισής σου δια της πίεσης ενός πλήκτρου να προηγηθεί η αχρηστίας σου. Το ιδιωτικό, η αποστασιοποιημένη «πολιτική», ο «προσωπικός χώρος», οι «δικαιωματιστές», ο «ελεύθερος χρόνος», η «δημόσια σεξουαλική έκφραση», η «ευέλικτη καριέρα», η «απόλαυση», έρχονται να υποκαταστήσουν: το φρούριο της φαμίλιας, την πελατειακή κομματική εξάρτηση, τα εν οίκω μη εν δήμω, το κύρος του νόμου, το πρόγραμμα κοινωνικής παρουσίας, τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας, τη σταδιοδρομία, το ευ ζην. Τα υποκαθιστούν και τα αναμοντάρουν ωστόσο, παράγοντας μια θολή κοινωνική συνείδηση της νέας ευταξίας.
Καθήκον της σημερινής σκέψης είναι να προσδιοριστεί ξανά σε αυτό το βάθος, να το δει και να το αναδείξει με όλη την απαιτούμενη αποφλοίωση. Εδώ αρχίζουν και εδώ ενταφιάζονται όλες οι ουτοπίες της ανθρώπινης αγωνίας.
Αλλά, για να την καταλάβουμε και να την αντιμετωπισουμε, πρέπει πρώτα να απομυθοποιήσουμε τα κλισέ των ψευδαισθήσεων και των παραισθήσεων της παρούσας ολιγαρχικής εποχής.
Πέθανε λοιπόν ο Κυρ Παντελής; Όχι ζει και βασιλεύει αναπροσαρμοσμένος στα κατακόρυφα σπήλαιά του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου