ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΧΟΣΕ ΜΑΡΤΙ

 

«Ω, αιώνια μητέρα, Ελλάδα»!  Η συμβολική αναφώνηση του Κουβανού ποιητή Χοσέ Μαρτί  σε Τετράδιο σημειώσεων  αντικατοπτρίζει το βαθύ αίσθημα λατρείας για την Ελλάδα, που ανθούσε στην ψυχή τού ήρωα της Κουβανικής Ανεξαρτησίας.Μεθούσε στα ιστορικά διδάγματα του κλασσικού ελληνισμού, όχι όπως τα δυτικά ρεμάλια εκλαμβάνουν τον υπέρλαμπρο πολιτισμό των προπατόρων (προπατόρων...λέμε τώρα..και καμιά μαλακία ...) αφαιρώντας την ουσία του..

 

 

Ο Χοσέ Μαρτί, ποιητής, δημοσιογράφος, μεταφραστής, διπλωμάτης μα πάνω από όλα Επαναστάτης, γεννήθηκε στην Αβάνα, την Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 1853, από φτωχούς γονείς. Ο πατέρας από την Βαλένσια, αρχιλοχίας του Πυροβολικού, η μητέρα από την Σάντα Κρουζ της Τενερίφης. 

Μόλις έγινε 13 ετών, ο ποιητής Ραφαέλ ντε Μεντίβε ζήτησε να γίνει δεκτός ο Χοσέ στο Ινστιτούτο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όπερ και εγένετο. Οι αποικιακές αρχές τον κατηγορούν τον ως εχθρό της Ισπανίας, οδηγείται στην φυλακή. Μετά 4 μήνες παραπέμπεται σε  Πολεμικό Συμβούλιο, καταδικάζεται σε 6ετή κάθειρξη ως πολιτικός κρατούμενος. Χωρίς να τελειώσει τις σπουδές τον ξαναστέλνουν φυλακή (4 Απριλίου 1870). Στις 13 Οκτωβρίου 1870 λαμβάνοντας υπόψη το νεαρό της ηλικίας τον εξορίζουν στο Ίσλα ντε Πίνος.

Στις 15 Ιανουαρίου 1871 φεύγει εξόριστος στην Ισπανία. Σπουδάζει στην Νομική Μαδρίτης και 23 Μαΐου 1873 παίρνει μεταγραφή στο Λογοτεχνικό Πανεπιστήμιο Σαραγόσας. Το 1875 βρίσκει ξανά στο Μεξικό την οικογένειά του. 

Σε 2 χρόνια δημοσιεύει μεγάλο αριθμό ποιημάτων, μεταφράσεων και ένα θεατρικό έργο. Επέστρεψε στην Κούβα το 1877 έχοντας αλλάξει όνομα, έμεινε ένα μήνα, πριν φύγει για τη Γουατεμάλα, μέσω Μεξικού. Εκεί βρήκε δουλειά ως καθηγητής Φιλολογίας και παντρεύτηκε την Κάρμεν Ζάγιας Μπαζάν. Έμεινε ένα χρόνο, παραιτήθηκε για την άδικη απόλυση συναδέλφου συμπατριώτη. Γυρίζει στην Κούβα, δουλεύει ως καθηγητής. 

Κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά της αποικιοκρατίας και πάλι εξορίστηκε στην Ισπανία. Από κει έφυγε για την Ν. Υόρκη. Υπηρέτησε ως Πρόξενος της Ουρουγουάης, της Παραγουάης και Αργεντινής. Το 1895 με ομάδα εξόριστων Κουβανών, υπό την αρχηγία του Μάξιμο Γκόμεζ, αποβιβάζεται στο νησί, παίρνει μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Πέφτει ηρωικά (1905) χωρίς να δει λεύτερη την πατρίδα του την Κούβα.

Ο συγγραφέας του βιβλίου Χοσέ Οριόλ Μαρρέρο Μαρτίνεζ γεννήθηκε στο Κάμαγουεϊ, το 1963, σπούδασε στο Ανώτατο Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Σπουδών Μόσχας και συνέχισε τις σπουδές του στην Αβάνα, το Πεκίνο, το Καράκας. Έχει εκπονήσει πολλές μεταπτυχιακές εργασίες με πανεπιστήμια της Κούβας, της Βραζιλίας, της Βρετανίας. Το 1993 τιμήθηκε  με το Εθνικό Βραβείο Επιστημονικής Έρευνας για νέους Κουβανούς. Συμμετείχε ως εθελοντής σε διεθνιστική αποστολή στον πόλεμο της Αγκόλας. Διετέλεσε βουλευτής στην πατρίδα του. Από το 2017 πρόξενος της πρεσβείας της Κούβας στην χώρα μας πρωτοστάτησε στο χτίσιμο πολιτιστικών γεφυρών ανάμεσα στους λαούς της Κούβας και της Ελλάδας. Έχει υπηρετήσει επίσης ως διπλωματικός σύμβουλος της Κούβας στο Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Ευρωπαϊκή Ένωση.