Πριν από μερικούς μήνες, όταν εξελίσσονταν τα πρώτα κύματα της πανδημίας, το δίλημμα που έβαζε η κυβέρνηση στον λαό ήταν «αυτοπροστασία ή λοκντάουν».
Αυτό που κρυβόταν από πίσω, στη μια και στην άλλη περίπτωση, ήταν η αποθέωση της ατομικής ευθύνης απέναντι στην πανδημία και κυρίως η άρνηση του κράτους να ενισχύσει ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα Υγείας, να επιβάλει αυστηρά πρωτόκολλα για τον κορονοϊό στους χώρους δουλειάς, να αποσυμφωρήσει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και να καταστήσει ασφαλή τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Ολα αυτά, δηλαδή, που θεωρούνται «κόστος» από το κεφάλαιο και το κράτος του.
Τώρα, στο τέταρτο κύμα της πανδημίας, αν και το δίλημμα έχει αλλάξει σε «εμβόλιο ή ανοσία της αγέλης», με ανατριχιαστικές προβλέψεις για κρούσματα, διασωληνωμένους και νεκρούς, κυρίως μεταξύ των ανεμβολίαστων, η ουσία της κυβερνητικής πολιτικής παραμένει ίδια, είτε βάζει στο τραπέζι το λοκντάουν, είτε το αποκηρύσσει.
Ακόμα και τώρα, δηλαδή, που τα κρούσματα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο και οι απώλειες αυξάνονται δραματικά, δεν υπάρχει ούτε σκέψη για προσλήψεις μόνιμων υγειονομικών και αύξηση της χρηματοδότησης στην Υγεία, για μέτρα προστασίας των εργαζομένων, της νεολαίας και των παιδιών.
Το μόνο που υπάρχει είναι ανησυχία για τυχόν απώλειες κερδών για το κεφάλαιο, εσόδων για το κράτος, ανταγωνιστικότητας για την οικονομία και νέο ακριβό δανεισμό για λογαριασμό των επιχειρήσεων, αφού η ΕΕ δεν δικαιολογεί νέες δημοσιονομικές «διευκολύνσεις» στα κράτη - μέλη σε περίπτωση περιοριστικών μέτρων.
Ιδια παραμένει επομένως και η ουσία των κάλπικων διλημμάτων που θέτει η κυβέρνηση στον λαό, σε κάθε φάση της πανδημίας, με στόχο να συγκαλύψει τις δικές της εγκληματικές ευθύνες για την αναζωπύρωση της πανδημίας, την άθλια κατάσταση στο σύστημα της Υγείας, την καθυστέρηση των εμβολιασμών, την απουσία αναγκαίων μέτρων προστασίας, όπως αυτά που διεκδικεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα και θα μπορούσαν να σώσουν ζωές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου