Μια κοινωνία που θέλει να σωθεί από τον εφιάλτη του εκχυδαϊσμού, τη λοιμική του αμοραλισμού και μηδενισμού, τιμά και φροντίζει τον δάσκαλο περισσότερο από τον δικαστή ή τον αστυνόμο, τον μεγάλο ποιητή περισσότερο από τον βουλευτή.
Δεν επιβάλλει την δικαιοσύνη και την τάξη δια των γκλοπς και των όπλων, αλλά την προϋποθέτει δια της παιδείας ως αυτονόητη διαδικασία. Και κυρίως: Δεν καταφεύγει στην αναίδεια της πρόσληψης μιας σειράς φασιστοειδών που θεωρούν ότι το όπλο είναι προέκταση του φαλλού τους, για να οπλίζουν και να βάλλουν κατά βούληση κατά δικαίων και αδίκων, ή επί παντός του επιστητού.
Στη σημερινή ελλαδική μας πραγματικότητα, ο εκχυδαϊσμός της ΕΛΑΣ έχει από καιρού υπερβεί τα όρια των ταγμάτων εφόδου. Κραδαίνοντας το όπλο της ατιμωρησίας διαπράττουν καθημερινά μικρά ή μεγάλα εγκλήματα, που ούτε ο αυτοκρατορικός μεσαίωνας θα είχε ποτέ φανταστεί.
Και γιατί;
Επειδή τα κοινωνικά κατακάθια που συναποτελούν τους ένστολους πραιτοριανούς έχουν αϊκιού ραδικιού. Εξ αυτής της αδυναμίας τους και της δουλικής υποταγής τους στο χέρι του καθεστώτος που τα ταΐζει, ντύνουν τον θάνατο που σκορπούν με ψευδείς αναφορές εμπορευόμενοι --τη συνδρομή των ΜΜΕ-- τις εντυπώσεις ως προς τις ενοχές.
Ότι είναι νομιμο είναι και ηθικό.
Όμως ο νόμος στα αυταρχικά καθεστώτα όπως αυτό που αντιστάσεως μη ούσης βιώνουμε σήμερα είναι μια εκλεπτυσμένη μορφή τυραννίας. Γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ανθρώπων του πλούτου. Είναι η θεσμοθετημένη απαλλαγή των εκτροπών των κατ' επίφαση σωμάτων ασφαλείας. Ενώπιον της απλοϊκής λογικής του κοινού καλού.
Η βάρβαρη δράση των ένστολων ταγμάτων εφόδου έτσι, στρέφεται αποκλειστικά όχι κατά της διαφθοράς και του κοινωνικού οχετού, αλλά στον εκφοβισμό εκείνων που δεν είχαν σκοπό να παρανομήσουν. Στο δόγμα αυτό χάθηκαν αναίτια τα παιδιά στο Πέραμα. Και δυστυχώς αν δεν εκθεμελιωθεί σύσσωμη η διοίκηση της ΕΛΑΣ δεν θα είναι τα μόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου