Εγώ τους φίλους μου δεν τους ξεχνώ ποτέ.. Επειδή τη φιλία τη κερδίζεις δεν στη χαρίζει κανείς.. Αναφέρομαι μ έναν κόμπο στον λαιμό στον Δημήτρη τον Λάγιο.. Που έζησε μερικά φεγγάρια μόνο αλλά το έργο που άφησε πίσω του ο μεγάλος Ζακυνθινός άπλωσε το φως ενός γαλαξία. Για να μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην καρδιά όλων όσων τον αγάπησαν.. Φτερουγίζει ακόμη σαν ανοιξιάτικο θρόισμα φύλλων στους ακουστικούς μας πόρους.
...............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.