Σταχυολογώ προς χάριν των αναγνωστών μου μερικές από τις παπαριές που διάβασα στον καθημερινό τύπο υπό την εξής επωδό : Γονείς δεν έχουν να περιμαζέψουν τους αντιφά; Η δημοσιογραφία επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στηριζόμενη στη μεγάλη Δαρβινική αρχή της Επιβίωσης του Χυδαιοτέρου.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να «ξεπλύνεις» τον φασισμό, ο στόχος όμως πάντα ένας: Να χτυπηθεί το κίνημα, να συκοφαντηθούν οι διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας, να στρωθεί το έδαφος για μεγαλύτερη καταστολή.
Σε τέτοιο υποδειγματικό «πλυντήριο» αναδεικνύονται αυτές τις μέρες ορισμένοι από τους γνωστούς αρθρογράφους των αστικών εφημερίδων, με αφορμή τις δολοφονικές επιθέσεις των χρυσαυγιτών στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης.
Η «Καθημερινή», για παράδειγμα, «ανησυχεί» για τη μετατροπή των σχολείων «σε πεδίο βίαιων συγκρούσεων», που «ακυρώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία», και καλεί την κυβέρνηση «να μην αφήσει να ανοίξουν κι άλλες πληγές». Αν δηλαδή οι χρυσαυγίτες τραμπούκιζαν από το απέναντι παρκάκι, χωρίς να παρεμποδίζεται το μάθημα, τότε «ούτε γάτα ούτε ζημιά». Αλλά και τα «Νέα» γράφουν σε γνωστή στήλη τους:
«Συνεχίστηκε το κυνηγητό (...) μεταξύ μαθητών - λέμε τώρα - που έχουν
καταλάβει το ΕΠΑΛ και φοιτητών που, άγνωστο πώς, βρέθηκαν στη
Σταυρούπολη από μέρες να διαδηλώνουν. Εχει τα στοιχεία μιας βεντέτας όλο
αυτό (...) οι αρχές, εισαγγελικές και αστυνομικές, άφησαν να εξελιχθεί
μία κατάσταση (...) όταν
έπρεπε δεν έγινε αυτό που όφειλαν να κάνουν ως
δομές μιας οργανωμένης πολιτείας: Να λήξουν την κατάληψη και να
τελειώνει το πράγμα (...)
Κατάληψη από τις πρώτες μέρες σχολικής χρονιάς; Για ποιο λόγο; Και με ποια αιτήματα; Και ποιος την κινεί και τι επιδιώκει; Επίσης, αυτά τα παιδιά δεν έχουν γονείς να τα μαζέψουν;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου