΄ΜΉΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ Η ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ

 Δηλαδή : Αυτοί που από της επιβολής των μνημονίων κατέληξαν σε νεόπτωχους

 

Σφάζονται στην ποδιά μιας τάξης που δεν υφίσταται από καιρού. Της μεσαίας. Είναι που ακόμη το φάντασμά της υπερίπταται μιας πόλης με σκοπό να επικαθήσει επ’ αυτής όπως όταν στον στρατό τιμωρήθηκα με τρεις ημέρες φυλάκιση επειδή κάποια .. «αδελφή» σκόνη αυτής υπερίπτατο του όπλου μου με σκοπό να επικαθήσει επ’ αυτού. 

Και γιατί να συμβαίνει αυτό; Επειδή η μεσαία τάξη αποτελεί με μεγάλη διαφορά το πολυπληθέστερο στρώμα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Αποτελεί; Λάθος αποτελούσε ως την πρώτη επίθεση λεηλασίας από την κυρίαρχη.

Όπως και να έχει δικαιολογεί το δίχως άλλο το γιατί -- γράφει ο Νίκος Πουλατζάς-- στοιχειοθετεί διαχρονικά την βάση νομιμοποίησης του δημόσιου διαλόγου κυρίως την προσφιλέστερη αναφορά των πολιτικών δυνάμεων κατά τις προεκλογικές περιόδους. 

Πιο συγκεκριμένα στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο (1950-1980), αλλά και στη μακρά περίοδο της Μεταπολίτευσης (1981-2009) ‒με σημαντικές βεβαίως διαφοροποιήσεις‒ η μεσαία τάξη άλλοτε ως «νοικοκυραίοι», όπως χαρακτηρίστηκαν από τη δεξιά παράταξη, και άλλοτε ως «μικρομεσαίοι», όπως αποκαλούνταν κατά την πρώτη κυρίως περίοδο του ΠΑΣΟΚ, αποτελέσαν τη βάση της πολιτικής και οικονομικής διευθέτησης, η οποία σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη πολιτικά και κοινωνικά περίοδο διασφάλισε το νομιμοποιητικό έρεισμα της εξουσίας των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της χώρας 

 Στην ανάλυσή του ο Πουλαντζάς (που δεν είχε φανταστεί πολλώ δε μάλλον βιώσει την ευρεία λεηλασία του λαού) ονομάζει τα νέα μισθωτά σύνολα νέα μικροαστική τάξη, νέα όχι με την έννοια ότι δεν μοιάζει καθόλου με την παραδοσιακή, η οποία εκ του αποτελέσματος κρίθηκε πως είναι καταδικασμένη στη φθορά, αλλά με την έννοια ότι οι παράμετροι που καθορίζουν την ανάπτυξη και τη διεύρυνσή της είναι η ίδια η διευρυνόμενη αναπαραγωγή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και το πέρασμά του στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού.

Τα δύο μικροαστικά υποσύνολα, η παραδοσιακή και η νέα μικροαστική τάξη, εντάσσονται στην ίδια τάξη, παρά τη διαφορετική τους δομική ένταξη στις κοινωνικές σχέσεις παραγωγής.  «Αν μπορούμε να θεωρούμε ότι ανήκουν σε μία και την ίδια τάξη σύνολα που από την πρώτη ματιά κατέχουν διαφορετικές θέσεις στις οικονομικές σχέσεις, τούτο συμβαίνει γιατί έχουν στο πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο το ίδια αποτελέσματα». Οι εκλογές το έχουν αποδείξει..

Όταν έτσι ο Μητσοτάκης ανήγγειλε πομπωδώς την αύξηση σε ότι αφορά τις γονικές παροχές του αφορολόγητου στις οκτακόσιες χιλιάδες ευρώ, ουσιαστικά εξυπηρετούσε οικονομικά το πολιτικό του περιβάλλον και τη πολιτική του πελατεία δεδομένου πως: Το ποσοστό του πληθυσμού που κατέχει περιουσία αυτού του μεγέθους δεν υπερβαίνει το 13%  Αριθμός που σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει την μεσαία τάξη..