«Οι πιθανές δυσκολίες αποπληρωμής ενδέχεται να οδηγήσουν σε αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων μετά τη σταδιακή κατάργηση των μέτρων στήριξης. Τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών παρέμειναν εν γένει σταθερά, με εξαίρεση τα κράτη - μέλη που επλήγησαν περισσότερο από τη μείωση του εξωτερικού τουρισμού (...)
Οι τιμές των κατοικιών παρέμειναν υψηλά σε ορισμένα κράτη - μέλη, με μεγαλύτερο κίνδυνο υπερτίμησης. Ταυτόχρονα, η συγκράτηση της αύξησης των μισθών μείωσε τις πιέσεις όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα κόστους κατά τη διάρκεια της κρίσης της COVID-19». Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο απ' όσα καταγράφονται στα Συμπεράσματα του προχτεσινού ECOFIN, το οποίο ενέκρινε και το σχέδιο της κυβέρνησης για το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ.
Εχουμε και λέμε λοιπόν: Το «λαμπρότερο μέλλον για όλους τους πολίτες» που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός, χαιρετίζοντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου, περιλαμβάνει εκτόξευση των χρεών για αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και λαϊκά νοικοκυριά, ελλείμματα που θα πληρώσει ο λαός με νέα χαράτσια και απολύσεις στους περιβόητους «εξωστρεφείς» κλάδους όπως ο Τουρισμός, εκτόξευση του κόστους για τα λαϊκά νοικοκυριά και καθήλωση των μισθών, για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Αυτά επιπροσθέτως στα όσα περιλαμβάνει το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, για το οποίο πανηγυρίζουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα και προβλέπει σειρά αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων για λογαριασμό του κεφαλαίου, ως αντάλλαγμα για τα νέα πακέτα στήριξης, που επίσης θα πηγαίνουν στους επιχειρηματικούς ομίλους, για το «νέο πράσινο new deal».
Και ενώ σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα στα «πηγαδάκια» από τους «βόρειους» της ΕΕ ξαναρχίζουν οι «ψίθυροι» σχετικά με την ανάγκη για πρόσθετους όρους και για το Ταμείο, με το ECOFIN να τονίζει ότι «η διαδικασία μακροοικονομικών ανισορροπιών» (δηλαδή οι αυτόματοι κόφτες και τα μνημόνια διαρκείας στο πλαίσιο της ΕΕ) «θα πρέπει να αξιοποιείται στο έπακρο».
Αυτό είναι λοιπόν το «έργο» που επιφυλάσσουν στον λαό για τα επόμενα χρόνια τα συμφέροντα του κεφαλαίου, επιβεβαιώνοντας μεταξύ άλλων ότι καμία «επεκτατική» μορφή αστικής διαχείρισης, η οποία αποτελεί «συγκοινωνούν δοχείο» με τα μνημόνια διαρκείας για τους λαούς, δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στις λαϊκές ανάγκες. Από το «λαγούμι» αυτό μπορεί να βγάλει τον λαό μόνο η πάλη του σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου