ΕΜΒΟΛΙΑ: ΜΑΖΙ Ή ΧΩΡΙΑ;

 

  Την άποψή μου την γνωρίζετε. Οι ενστάσεις μου έναντι των εμβολίων που
παρήχθησαν από τα ίδια κέντρα τα οποία μας πούλησαν και την αρρώστια, είναι ισχυρές. Και είναι ενστάσεις που προκύπτουν από την πολιτική λογική και όχι από την προληπτική ή θεραπευτική τους αξία, γιατί στη βάση τους τζογάρονται μετοχές τρισεκατομμυρίων στα παγκόσμια χρηματιστήρια. 

Ωστόσο: 

 

 

Μας έκανε ΜΑΤ η παγκόσμια ολιγαρχία δια της αμφισβητούμενης από πολλούς πανδημίας. Επειδή μας υποχρέωσε ν’ απαντήσουμε σε ένα δίλημμα που αφορά τις βασικές μας αρχές. Το άτομο ή το σύνολο; 

Δίχως δεύτερη σκέψη κάθε νοήμων άνθρωπος θα είχε απαντήσει το σύνολο αν: ήταν πεπεισμένος πως η πανδημία δεν προέκυπτε από την πρακτική εφαρμογή των ασκήσεων επί χάρτου δια των οποίων οι ΠαπαΜάλθους και ο πρίγκιπας Φιλίππος ορέγονταν τη μείωση του γήινου πληθυσμού δια μέσου ενός ιού. Και είναι ως εκ τούτου το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους απέναντι στο οποίο στέκει καχύποπτο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, που αρνείται έστω δύσθυμα τον εμβολιασμό. 

Αλλά και κάτι ακόμη. 

Την επικινδυνότητά του καθώς δεν είναι λίγοι οι θάνατοι που προκάλεσαν οι μέχρι τούδε εμβολιασμοί και κανείς δεν αποφασίζει να παίξει τη ζωή του στα ζάρια. 

Τι απομένει; 

Η πολιτεία ν’ αναλάβει την βαριά είναι αλήθεια ευθύνη της πειθούς, επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση η ζωή του ενός, εξαρτάται από την ζωή του συνόλου και αντιστρόφως. Αλλά και πέραν αυτής ο ατομικισμός προωθεί την ταχύτατη διάδοση μιας θανατηφόρου ασθένειας, εξαντλώντας πάρα πολύ γρήγορα τις οικονομικές δυνατότητές της, στην αντιμετώπιση αυτού που και η ίδια καλεί πανδημία, αν δεν είναι κάτι σαν ασκήσεις πειθαρχίας των λαών. 

Λύσεις έτσι του τύπου από εδώ οι εμβολιασμένοι και από εκεί οι ανεμβολίαστοι, εκτός του ότι τσαλακώνουν το ήδη τσαλακωμένο σύνταγμα, καταλήγουν σε Σπιναλόγγες των σύγχρονων λεπρών. 

Αυτό που πρέπει επομένως ως στρατιωτική διαταγή να γίνει, είναι η άμεση και πλούσια χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας έτσι ώστε με ενισχυμένο στελεχιακό δυναμικό και μέσα, ν’ αντιμετωπιστεί η νόσος εν τη γενέσει της, αλλά και κάτι ακόμη: 

Ν’ απαλλαγεί αφ ενός η πολιτεία από δεσμεύσεις συνομοσπονδιών (λέγε με ΕΕ) προβάλλοντας το ανυπέρβλητο επιχείρημα του διεθνούς δικαίου περί προστασίας και ασφάλειας του πληθυσμού, και: 

Να επιτρέψει υπό την δική της έγκριση την ελεύθερη επιλογή του τύπου των εμβολίων που κυκλοφορούν ανά την υφήλιο και να μην παίζει τις ζωές του λαού στα γκισέ των πολυεθνικών ομίλων.Αντ 'αυτού πεφτει σε καθημερινές αντιφάσεις και αυτοεξευτελίζεται. Μην διερωτάται έτσι τι ο λαός κάνει γι αυτή αν προηγουμένως δεν έχει απαντήσει στο ερώτημα τι αυτή έχει κάνει για τον λαό..