Μην τρομάζετε από τις περίπλοκες μουσικές αναλύσεις μου...Η μουσική είναι μία.. POP θεωρούνται όλα τα μουσικά κομμάτια ακόμη και οι κλασσικές συνθέσεις των υπερπροβεβλημμένων κλασσικών συνθετών. Κατά παραγγελία της Βιενέζικης αυτοκρατορικής αυλής βαλσάκια ήταν που στη συνέχεια τα συνέδεαν μεταξύ τους προσθέτοντας στην ενορχήστρωση όργανα και αυτοσχεδιασμούς. Εξαιρείται ο κατά μεγάλης μας τιμής συνάδελφος Σκαλκώτας που εφεύρε την ατονική μουσική. Κάτι σαν τα πατήματα μιας γατας πάνω σ’ ένα πιάνο. Η εκκεντρική τζαζ πάλι είναι μουσικοί αυτοσχεδιασμοί χτισμένοι πάνω σε αφρικάνικους ρυθμούς. Απ’ όλα τα υπόλοιπα που καλούνται λαϊκά, ότι προείπα απουσιάζει και είναι ο λόγος που εντυπώνονται πολύ πιο εύκολα στο ευρύ κοινό.. Βεβαίως όταν ο πανμέγιστος ποιητής μας, ο Γιάννης ο Ρίτσος έγραφε πως θα έρθει η στιγμή που θα μπορούμε όλοι να γίνουμε ποιητές λέγοντας τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, δεν εννοούσε αυτό ακριβώς.. Γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να ενσωματώσουμε στη φράση αυτή τους ντιριντάχτες.. Καταλήγοντας: Το κομμάτι που θ’ ακούσετε είναι του Μάικλ Τζάκσον και είναι μεταξύ της κορυφαίας μου λίστας, είναι POP, αλλά επίσης είναι μιας αριστοκρατικής αισθητικής μελωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου