ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ

 Ή ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΗΘΟΎΝ ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ..

Το αλαλούμ με το εμβόλιο της AstraZeneca, που τη μια μέρα είναι κατάλληλο για όλους, την άλλη είναι ακατάλληλο για κάποιους και την επομένη είναι επικίνδυνο για κάποιους άλλους, ενισχύει την άποψη αυτών (ανάμεσά τους και ειδικοί επιστήμονες) που υποστηρίζουν ότι το τρέχον (παγκόσμιο) εμβολιαστικό πρόγραμμα είναι μια τεράστιας κλίμακας κλινική δοκιμή, της οποίας τα αποτελέσματα θα διαμορφωθούν σε βάθος χρόνου.

Την ίδια ώρα τα καταγεγραμμένα σε παγκόσμιο επίπεδο περιστατικά θανατηφόρων παρενεργειών του εν λόγω εμβολίου, αν και έχουν οδηγήσει σε αποφάσεις που περιορίζουν τη χρήση του σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, αντιμετωπίζονται ως μια στατιστική παράμετρος, η οποία οικοδομεί την επιχειρηματολογία των ειδικών σύμφωνα με την οποία οι παρενέργειες (θάνατοι εν προκειμένω) είναι μικρότερες του οφέλους που προκύπτει από τη χρήση του εμβολίου.

Όλη αυτή η συζήτηση δικαιολογημένα έχει προκαλέσει την αναστάτωση του πληθυσμού, που καλείται να ανταποκριθεί στην υλοποίηση του εμβολιαστικού προγράμματος (ή της κλινικής παγκόσμιας δοκιμής) προκειμένου είτε να εξασφαλιστεί η ανοσία της αγέλης είτε να εξαχθούν τα απαραίτητα συμπεράσματα από τη χρήση των εμβολίων.

Μέχρι εδώ τα πράγματα μοιάζουν φυσιολογικά σε ό,τι αφορά μια πρωτόγνωρη κατάσταση, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο «ψάχνοντας». Εκεί όπου τα πράγματα παύουν να είναι φυσιολογικά είναι η στιγμή που για τη διαχείριση των προφανών προβλημάτων αξιοποιούνται οι τεχνικές του μάρκετινγκ.

Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος (της ανοσίας ή της ολοκλήρωσης της παγκόσμιας κλινικής δοκιμής) οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τα εμβόλια ως προϊόν το οποίο προωθείται με τη βοήθεια κινήτρων (στους εμβολιασμένους) και ποινών για όσους ανησυχούν, δεν έχουν πειστεί ή φοβούνται να εμβολιαστούν.

Το εν λόγω μάρκετινγκ μάλιστα αρχίζει να γίνεται άκρως επιθετικό όσο από τη μια πλευρά η δεξαμενή των προθύμων να εμβολιαστούν μικραίνει και απ’ την άλλη παγιώνεται σε υψηλά επίπεδα (παγκοσμίως) ο αριθμός αυτών που για διάφορους – βάσιμους ή αβάσιμους – λόγους δεν σκοπεύουν να εμβολιαστούν.

Σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση όπως η πανδημία, η οποία απαιτεί δύσκολες επιλογές, η προώθηση των εμβολιασμών με το ζόρι, στην οποία φαίνεται να καταλήγουν οι κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής), πέρα από το ότι θα αποδειχτεί αναποτελεσματική, είναι προφανές ότι δημιουργεί και έναν μεγάλο πειρασμό για την εξουσία: την εξάρθρωση στοιχειωδών ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, τα οποία δεν έχουν να κάνουν μόνο με την απόφαση κάποιου να εμβολιαστεί ή όχι…