ΡΕΣΙΤΑΛ ΔΟΛΙΟΤΗΤΑΣ Η ΜΑΛΑΚΙΑΣ;

 

Ρεσιτάλ μαλακίας η δολοφονία της άτυχης Καρολάιν. Γυναικτονονία τη βαφτίζουν οι δικαιωματιστές, κάρμα οι φεγγαροπιασμένοι, ψυχασθένεια οι της βιομηχανικής ψυχολογίας και εν τέλει φροϋδική διαστροφή οι μύστες του μεσαιωνικού ψυχολόγου που μετασχημάτισε σε ψυχιατρικούς κανόνες τις διαστροφές της τεμπέλικης Βιεννέζικης αριστοκρατίας. 

 

 

Με την πραγματική αιτία ν απέχει πολύ μακριά και να εντοπίζεται στη διαφορά μεταξύ δύο όρων που απαντώνται σχεδόν σε όλες τις ιστορικές καταγραφές των μεγάλων φιλοσόφων. Τη διαφορά που διακρίνει την «αγάπη» από τον «έρωτα». 

Η πρώτη προκύπτει από τη βιβλική λέξη «αγκαπ», παραπέμπει στην ανιδιοτελή προσφορά και εντοπίζεται αποκλειστικά σε αυτή που κυριαρχεί ανάμεσα στο γονιό και το παιδί. Είναι η μόνη περίπτωση όπου το «γονεϊκό εγώ» υποτάσσεται έναντι σ’ εκείνο του απογόνου του και που δεν προσβάλλεται όταν το τελευταίο αμφισβητεί ή σηκώνεται ψηλότερα από το δικό του. Γι αυτό και βάζει πλάτες. 

Η δεύτερη, άκρως ελληνική, «ο έρωντας» ταυτίζεται απολύτως με την γένεση των καπιταλιστικών κοινωνιών της .. «Αγίας Ιδιοκτησίας», όπου το υποκείμενο του παθιασμένου ενδιαφέροντός μας, μεταλλάσσεται σε «στρεμματική μας κατοχή» και οποιαδήποτε εκούσια ή ακούσια παραβίασή της, θεωρείται εισβολή όχι στο συναίσθημα, αλλά στο «έχειν» μας, που κινητοποιεί την εν όπλοις άμυνά μας επειδή: 

Εμπεριέχει ότι έχουμε επενδύσει βιολογικά οικονομικά και κοινωνικά σε αυτή τη σχέση. Γι αυτό και αντιμετωπίζεται με σφοδρότητα που συχνά καταλήγει σε δολοφονίες, οι οποίες ελάχιστα διαφέρουν από εκείνες μεταξύ των εξ αίματος αδελφών για την διανομή μιας κληρονομιάς. 

Κατά συνέπεια δεν κατατάσσονται ούτε σε γυναικοκτονίες ούτε και σε διαστρεμμένες λίμπιντο, δεδομένου πως δεν είναι λίγες οι ανδροκτόνες γυναίκες που έχουν δηλητηριάσει ή τσεκουρώσει αποκεφαλίζοντας τους συντρόφους τους.. 

Διεστραμμένα είναι μόνον τα μυαλά που εκατονταετίες τώρα αποκρύπτουν δόλια τη πραγματική αιτία η οποία είναι μία: Η διαφορά ανάμεσα στο «έχω» και στο «είμαι» που θέλει πως: Αν ότι «είμαι» είναι ότι «έχω» και αν έχω χάσει τα «έχω» μου τότε τι «είμαι;»