ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΣ

 

Είναι τόσες οι βυθίσεις της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης ελλάδας και έχουν τόσο αυτές μορφοποιηθεί σε όλες τις αποχρώσεις του γκρι, που πλέον ούτε σε αυτή τη πλούσια σε έννοιες γλώσσα μας μπορεί κάποιος όπως ο μεγάλος Βοσταζόγλου (προσέξατε δεν γράφω Μπαμπινιώτης) να τις περιγράψει. Σάββατο είναι σήμερα είπα να μην περάσω τη θηλιά της μιζέριας στον λαιμό των αναγνωστών μου αλλά ο διάβολος δεν με αφήνει. Συνεχώς κάποιο σκατό σκάει στο πλάι μας και βρομάει ο τόπος. Τούτη τη φορά έσκασε από τον βόθρο του Χατζηδάκη που υπεραμύνεται του απλήρωτου δεκάωρου ή δωδεκάωρου και σε μερικές περιπτώσεις δεκαπεντάωρου, κάτι δηλαδή σαν εθελοντική εργασία δώρο στον εργοδότη, που στις μεσαιωνικές γαλέρες εκκολάφθηκε η σκλαβιά. Για να διερωτόμαστε τώρα εμείς ποιος έκανε πρώτος τι. Ο Χατζηδάκης τ’ αυγό (ΣΚΑΤΌ) ή τ’ αυγό (ΣΚΑΤΌ) τον Χατζηδάκη..