Άπατος ο βούρκος του ..
Στον μαγικό κόσμο του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου το μόνο σίγουρο είναι πως όποιος το παρακολουθεί δεν πλήττει!
Βεβαίως στην ουσία οι φίλαθλοι παραμένουν εδώ και σαράντα ολόκληρα χρόνια θεατές στο ίδιο έργο, το οποίο ωστόσο για να μην το αδικούμε παρουσιάζεται διαρκώς με νέες βαριάντες στο φιλοθεάμον κοινό.
Στον παροξυσμό του επιχειρηματικού ανταγωνισμού ο οποίος παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια, νέα επεισόδια αλλά και νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά ήρθαν να προστεθούν ειδικά την τελευταία διετία. Στο γεγονός αυτό συντελούν αφενός η πανδημία, η οποία επηρέασε σε σημαντικό βαθμό την αθλητική δραστηριότητα, και σε δεύτερο επίπεδο η εργαλειοποίησή της από την κυβέρνηση και σε αυτόν τον τομέα όπως και σε σχεδόν όλους τους υπόλοιπους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Παράλληλα, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται εκτενώς στον αθλητικό κυρίως Τύπο, είναι γεγονός πως oι συμμαχίες και τα στρατόπεδα των βαρόνων της μπάλας έχουν μεταβληθεί σε σημαντικό βαθμό από την εποχή που η συμμαχία των Σαββίδη-Μελισσανίδη-Αλαφούζου κατάφερε να εκτοπίσει το στρατόπεδο Μαρινάκη από τον κρίσιμο για το παρασκήνιο τομέα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ).
Τέτοιος άξονας πλέον δεν υφίσταται και αντιθέτως αυτός που έχει συγκροτηθεί είναι εκείνος μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου-υφυπουργείου Αθλητισμού-Μαρινάκη-Αλαφούζου οι οποίοι άλλωστε ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό και τα συστημικά μίντια της χώρας.
Καμία κυβέρνηση ασφαλώς δεν είναι τόσο αφελής ώστε να αφήνει εκτός παιχνιδιού τους μισούς ισχυρούς παίκτες και να διατρέχει τον κίνδυνο να εμφανιστεί σαν κόκκινο πανί στα μάτια των «θιγόμενων» ΠΑΕ. Αυτή η περίοδος ωστόσο δείχνει να είναι μεταβατική και μοιάζει με προπομπός της νέας εποχής στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο η οποία δεν θα αργήσει.
Με την ευκαιρία της πανδημίας η κυβέρνηση προσπάθησε με όσα μέσα διέθετε να μεταβάλει τους συσχετισμούς στην ΕΠΟ. Μετέθεσε τις εκλογές, προσπάθησε να αλλάξει το εκλογικό σύστημα, επέβαλε το δικό της εκλεκτό για την προεδρία που ήταν ο αρχηγός της εθνικής ομάδας του 2004, Θ. Ζαγοράκης. Με τον ελιγμό αυτό εξανάγκασε τις ΠΑΕ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ να συρθούν πίσω από μια επιλογή την οποία σαφώς πριμοδοτούσαν οι ΠΑΕ ΟΣΦΠ (κυρίως) και ΠΑΟ.
Ωστόσο επειδή δεν στάθηκε εφικτό να αλλάξει και ο τρόπος διεξαγωγής των εκλογών, η κυβέρνηση μπορεί να κέρδισε τον πρόεδρο, έχασε όμως την κρίσιμη εκτελεστική επιτροπή η οποία παίρνει ουσιαστικά και τις αποφάσεις αλλά και τον εκτελεστικό διευθυντή της ομοσπονδίας.
Οι εκλογές έγιναν πριν δύο μήνες και η κυβέρνηση απέτυχε να χειραγωγήσει πλήρως την ομοσπονδία, αλλά αυτό δεν σηματοδοτεί αυτομάτως σοβαρό πολιτικό ζήτημα καθώς επί της ουσίας κανένας από τους ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγάλων ΠΑΕ δεν αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση. Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ έχει αποσυρθεί εδώ και σχεδόν ένα χρόνο στο μακρινό Ροστόφ, επισήμως για λόγους προφύλαξης από την πανδημία και είναι άγνωστο πότε κι με ποιες διαθέσεις θα επιστρέψει. Ωστόσο στο επίπεδο των γενικότερων επιχειρηματικών του επιδιώξεων όχι μόνο δεν συγκρούεται με την κυβέρνηση, αλλά αντιθέτως οι εταιρείες συμφερόντων του απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ).
Επίσης, ο ισχυρός άντρας της ΠΑΕ ΑΕΚ μπορεί να είναι δυσαρεστημένος με τον υφυπουργό Λ. Αυγενάκη και το Μαξίμου και λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων να είναι πιο κοντά στην πτέρυγα Σαμαρά, ωστόσο όπως ο ίδιος έχει δηλώσει «με τις κυβερνήσεις δεν τα βάζεις». Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι πέρα από τη σύγκρουση στην ΕΠΟ ο ίδιος να επωφεληθεί από τροπολογία για τους βασικούς μετόχους εταιρειών, όπως ο ΟΠΑΠ, και να αποκτήσει πλέον την ΠΑΕ ΑΕΚ καθώς με ποσοστό λιγότερο από 15% κανείς δεν θεωρείται ποια βασικός μέτοχος σε ανώνυμη εταιρεία. Παράλληλα διαπιστώνοντας ότι υπολείπεται σημαντικά των ανταγωνιστών στο επίπεδο κατοχής και ελέγχου ΜΜΕ, απέκτησε τα περιουσιακά στοιχεία της Ναυτεμπορικής αντί επτά εκατομμυρίων ευρώ επικρατώντας εκ του άσπονδου… φίλου του Β. Μαρινάκη στον πλειοδοτικό διαγωνισμό, επεκτείνοντας έτσι κι αυτός τις δραστηριότητές του και σε άλλους κλάδους.
Από την άλλη πλευρά η στενή διασύνδεση των αφεντικών των ΠΑΕ ΟΣΦΠ και ΠΑΟ με το Μέγαρο Μαξίμου, φαίνεται να τους δίνει αυτή τη στιγμή και τη μερίδα του λέοντος στη μοιρασιά. Ο πλέον σκανδαλωδώς ευνοημένος για την ώρα εμφανίζεται ο «πράσινος ιδιοκτήτης» ο οποίος στα σχέδια της κυβέρνησης και του δήμου Αθηναίων έχει εξασφαλίσει δωρεάν χρηματοδότηση σχεδόν 200 εκατομμυρίων ευρώ τόσο από το ταμείο στήριξης της ΕΕ το οποίο επίκειται όσο και από τα κονδύλια των δημοσίων επενδύσεων με όχημα το δήμο. Εκατομμύρια τα οποία υπολογίζονται να κατευθυνθούν στην κατασκευή γηπέδου και εμπορικών χώρων στο Βοτανικό και στην περιβόητη διπλή ανάπλαση.
Όσο για τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός, επεκτείνει και με την κυβερνητική στήριξη την επιχειρηματική του δραστηριότητα σε ολοένα και περισσότερους κλάδους με τον τελευταίο που εμφανίζεται στον ορίζοντα να είναι αυτός της ανακύκλωσης και της διαχείρισης απορριμμάτων. Από την άλλη ενδιαφέρον έχει η διένεξη του με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΚ στην Δραπετσώνα όπου ο τελευταίος διατηρεί μονάδα επεξεργασίας αποβλήτων πλοίων. Στο βάθος πίσω από αυτή τη διένεξη φαίνεται πως κρύβεται ο ανταγωνισμός για τα μεγάλα συμβόλαια με την αμερικανική εταιρεία πετρελαιοειδών με την οποία μέχρι τώρα συνεργαζόταν το αφεντικό της ΑΕΚ.
Αν κανείς δε σε όλα αυτά προσθέσει τη δικαστική ασυλία που χαίρουν όσοι από αυτούς τους μεγαλοπαράγοντες έχουν ανοιχτές υποθέσεις με τη δικαιοσύνη (και αυτές δεν είναι και λίγες) τις χαριστικές ρυθμίσεις για κάποια πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων κι τις πάσης φύσεως φωτογραφικές ρυθμίσεις εξυπηρέτησης συμφερόντων, συνθέτει το σκηνικό το οποίο αντικατοπτρίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κατά τα λοιπά σήμερα υπάρχει ένας τελικός κυπέλλου Ελλάδας το οποίο διαφημίζεται σαν γιορτή του ποδοσφαίρου. Αυτά όμως….παλιά! Όπως θα έλεγαν παλιότερα κάποιοι νεολαίοι.
Μάκης Γεωργιάδης ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου