Και προβάλλονται με χαριτωμενιές νηστίσιμων τζατζικιών πλάι στα click away ή μονταρισμένες διηγήσεις αφελών δικαιολογιών όσων κατά το πάσχα επιχείρησαν ηρωικές εξόδους στην επαρχία.
Και ως προπαγανδιστικό επιδόρπιο προσφέρονταν αποσπάσματα από το θείο δράμα, την ίδια στιγμή που το ανθρώπινο εξελισσόταν στο παρασκήνιο, με πλέον των δέκα χιλιάδων τεθνεόντων αλλά και με τον πνιγηρό συνωστισμό του λαού στις υπερχειλισμένες ΜΕΘ των νοσοκομειακών ερειπιώνων.
Αν έτσι δεν υπήρχε το διαδίκτυο, αλλά και ο δημοκρατικός Τύπος και είχες μόλις αφιχθεί εκ του πλανήτη Άρη, θα είχες πειστεί πως δεν επρόκειτο περί ενός προτεκτοράτου, το οποίο κυβερνάται από Mail των επικυρίαρχων, αλλά περί ενός αυτεξούσιου και κυρίαρχου κράτους, του οποίου ο πληθυσμός ήταν έμπλεος ευδαιμονίας και φυσικά πειθήνιος στις εντολές του καθυστερημένου αρχηγού.
Και ως εδώ ουδεμία έκπληξις. Η δεξιά κι ο θάνατος ήταν πάντα αδέλφια δίδυμα. Ουδείς θα ανέμενε κάτι διαφορετικό απ’ αυτούς. Έχουν κατά συρροή κι εξακολούθηση τα τσιράκια τους αντιμετωπίσει τις εθνικές τραγωδίες που έχει η ίδια προκαλέσει, κατά τον ίδιο προσβλητικό τρόπο. Κυρίως διαστρέφοντας πραγματικότητα και ιστορία.
Αλλά επί της πανδημίας υπερέβη εαυτόν καθώς υπογράφει αυταρχικά συμβόλαια μυστηριωδών εμβολίων και ιδιοτελείς συμβάσεις παραγωγής και εμπορίας φίμωτρων, ως να υπέγραφε ληξιαρχικές πράξεις θανάτου. Με τα βοθροκάναλα στο κατόπι της να επινοούν βλακώδη επιχειρήματα στήριξης της πολιτικής δράσης της, αναδεικνύοντας παραδειγματικά και ενώπιον όλων, το μέγεθος της διαπλοκής με τους λερούς καναλάρχες.
Και κάτι ακόμη. Πως η δεξιά σκύλα δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται σε οργασμό με μια από τις κορυφαίες της στιγμές το βρόμικο 1989.
Τότε επί του πατρός εφιάλτη του σημερινού πρωθυπουργού, αντελήφθησαν άπαντες πως κατά την μεταπολιτευτική περίοδο δεν ήταν απαραίτητο να κινητοποιήσεις άρματα μάχης για να επιβάλλεις την δικτατορία. Αρκεί η πολιτική μαφία του ήθους μιας σύγχρονης Τρούμπας (Λιγνάδης Φουρθιώτης Μαυρίκης Μαμανέας και ουκ έστιν αριθμός) να επέβαλλε την δικτατορία των Μέσων Ενημέρωσης όπως έγραψε και ο Νάουμ Τσόμσκι. Διαφορετικά θα ήσουν ηλίθιος.
Κάπως έτσι αυτά μας ξεβλάχεψαν.
Κάπως έτσι οι νόμοι της νύχτας των μαστροπών, των προστατών και των εκτελεστών εισήλθαν μετά βαΐων και κλάδων στον ναό της δημοκρατίας.
Κάπως έτσι η πουτανιά φορέθηκε στην πασαρέλα των realities ως κοινωνική ηθική.
Δεν είναι επομένως απορίας άξιον που το φάντασμα της Τρούμπας κατέστη μεταμοντερνισμός και κυριαρχεί στην κοινωνική ζωή αποχαυνώνοντας-- πλην ηχηρών εξαιρέσεων (εγώ αυτές τις χαρακτηρίζω ελκυστικά χυδαία μειοψηφία)-- τον πληθυσμό.
Γι αυτό: "Όποιος θέλει να κουμαντάρη τους Έλληνες πρέπει να βαστάη ένα δισάκι γεμάτο, ομπρός το Χριστό, πίσω τους διαόλους και στη μέση το χρυσάφι." (Γεώργιος Καραϊσκάκης).. Αι και γαμήσου σκατονεοέλληνα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου