Ο ΚΑΥΓΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ

 

 Πολιτικές μάχες εκ του συστάδην για την άρση της πατέντας των εμβολίων.. Δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων παίζονται στις πλάτες των λαών..

 

 

 

 

 

Φυσικά δεν λείπει ο καβγάς για το θέμα της άρσης των πατεντών των εμβολίων, το οποίο έφερε δυναμικά στο προσκήνιο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν προκαλώντας πλήθος προσδοκιών αλλά και αντιδράσεων. Στη χώρα μας το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που συστηματικά προέβαλλε το ίδιο αίτημα επί μήνες σε Ελλάδα και Ευρώπη λοιδορούμενος από την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη άναψε τα πολιτικά αίματα.

Επ’ αυτού το ένα μεγάλο ζήτημα είναι ότι η πρόταση Μπάιντεν αποτυπώνει την επιστροφή του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους και της πολιτικής σε μεγάλα οικονομικά ζητήματα, όπως ήδη έχετε διαβάσει αναλυτικά στη σελίδα 4.
Από την άλλη είναι γνωστό ότι, ακόμη και αν άρχιζε αύριο το πρωί μια διαδικασία διαπραγμάτευσης για την άρση των πατεντών των εμβολίων, ο χρόνος που θα απαιτείτο – χωρίς να συνυπολογιστούν τυχόν ατέρμονες δικαστικές προσφυγές και διαμάχες – θα ήταν περίπου μια τριετία.

Η αντίθετη άποψη περί διατήρησης των πατεντών – αυτή των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών και της Ευρώπης, στο έδαφος της οποίας είναι κατά βάση εγκατεστημένες – λέει ότι ο στόχος δεν μπορεί να είναι η γενικευμένη παραγωγή χωρίς προϋποθέσεις και προδιαγραφές ποιότητας των εμβολίων. Αντιτάσσει, επομένως, ως λύση την αλματώδη αύξηση της παραγωγής τους. Ωστόσο παραμένει αδιευκρίνιστο εάν το μέχρι πρότινος υφιστάμενο ζήτημα της επάρκειας πρώτων υλών μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Κοινή γαρ η μοίρα…

Επί της ουσίας πάντως η αλήθεια είναι πολύ συγκεκριμένη και πολύ δύσκολο να αποκρυβεί: Όσο παραμένουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας χωρίς εμβολιασμό τόσο θα μεγεθύνεται το ενδεχόμενο εμφάνισης μεταλλάξεων του κορωνοϊού μη αντιμετωπίσιμων από τα γνωστά εμβόλια και την τεχνολογία που εφαρμόζεται για την κατασκευή τους.

Η συνέπεια αυτή θα είναι τραγική, αφού οι οικονομικές θυσίες και οι προσπάθειες εξόδου από την παγκόσμια αυτή υγειονομική και οικονομική κρίση θα πάνε, σε μεγάλο βαθμό, χαμένες.
Σε έναν κόσμο στον οποίο η κινητικότητα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο – εργασία, τουρισμός σε τεράστια κλίμακα και πρωτόγνωρα σε μέγεθος μεταναστευτικά ρεύματα λόγω, μεταξύ άλλων, και της κλιματικής αλλαγής – η ύπαρξη τεράστιων πληθυσμών, στους οποίους ο νέος κορωνοϊός SARS-CoV-2 «θερίζει» ανενόχλητος και η λοίμωξη Covid-19 στέλνει μαζικά στον τάφο τους προσβεβλημένους από αυτήν, αποτελεί μια βόμβα στα θεμέλια ολόκληρου του πλανήτη.

Με διάφορους τρόπους οι ανεπτυγμένες χώρες θεωρούσαν μέχρι πρότινος τους εαυτούς τους προστατευμένους από τα παρατράγουδα της εγκατάλειψης, της υπανάπτυξης και των αβυσσαλέων οικονομικών διαφορών από τους δισεκατομμύρια δυστυχισμένους του πλανήτη. Όμως η κλιματική κρίση και ο κορωνοϊός δείχνουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι στο «παγκόσμιο χωριό» μας η μοίρα όλων είναι, στον τελικό λογαριασμό, κοινή.