ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΥΠΕΡΕΒΗΣΑΝ ΕΑΥΤΟΝ !!!

 

 Οι επίγονοι της ακροδεξιάς φυλλάδας Ελεύθερη Ώρα του πρώτου εξαδέλφου μου
Γρηγόρη Μιχαλόπουλου ανακάλυψαν 35 χρόνια μετά πως το ΚΚΕ προειδοποίησε τους Σοβιετικούς ότι η ομάδα τους θα πουλούσε το παιχνίδι το αποτέλεσμα του οποίου έφερε το 1987 την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης. 

 

 

 

 

Η εφημερίς – λέμε τώρα—των θαυμάτων του Παΐσιου και των λιποτακτών της ζωής καλογήρων με τις κηραλοιφές και άλλα τινά λιβάνια για όσους ασπάζονται τον ελληνοχριστιανικό (άκουσε ελληνοχριστιανικό θα το διαβάζουν οι κλασσικοί από το υπερπέραν και θα τους πέφτουν τα μαλλιά ως να έκαναν χημειοθεραπεία) πολιτισμό, πραγματικά τα έδωσε όλα στη μήνη της κατά του σοσιαλισμού.. 

Και πότε.. Την ενάτη του Μάη που ο κόκκινος στρατός ύψωσε το σφυροδρέπανο στο Ράϊχσταντ.. Τυχαίο ; Δεν νομίζω.. 

Κι επειδή θ απορείτε για το επίθετο οφείλω να δώσω κάποιες εξηγήσεις. Μόνον μη στέκεστε όρθιοι. Κινδυνεύετε. 

Το δικό μου πατρώο επώνυμο ήταν εν πρώτοις αυτό όλης της οικογένειας. Μιχαλόπουλος. Άλλαξε κατά την περίοδο της κατοχής όταν ο γονιός του εξαδέλφου μου και μεγαλύτερος αδελφός του πατέρα μου, συντάχθηκε με τους δωσίλογους και συνελήφθη από τους αντάρτες κουκουλοφόρος στη Μεσσηνία να καταδίδει τους πατριώτες. 

Αποφασίστηκε η εκτέλεσή του αλλά την έσχατη στιγμή αναγνωρίστηκε και κλήθηκε ο καπετάνιος γονιός μου να πάρει αυτός την απόφαση. Το αγρίμι των βουνών, ο μικρότερος της οικογένειας και γονιός μου κατέβηκε στον κάμπο και τον μετέτρεψε σε σύκο από το ξύλο δηλώνοντάς του πως αν τον έβρισκε ξανά οπουδήποτε στην Μεσσηνία θα του φύτευε μια σφαίρα στο κεφάλι. 

Τότε η οικογένεια για ν’ απαλλαγεί από το στίγμα άλλαξε το όνομά της υπό τον εξής συλλαβισμό: Ο παππούς μου Ηλίας στο χωριό τον καλούσαν Ανδρείο Λια ή αντρικολιά, για να μετασχηματιστεί αυτό στο Ανδρικόπουλος. 

Η ήττα του Δημοκρατικού στρατού σε συνδυασμό με την νίκη των αμερικανοσυμμοριτών έφερε τον μεν θείο μου ψηλά στην ιεραρχία της δικαιοσύνης και τον δε πατέρα μου – δευτεροετής της νομικής συνελήφθη από την δικτατορία του Μεταξά- στα ξερονήσια και τις εξορίες. 

Και το καλλίτερο για το τέλος.. 

Εκεί κατά τη δεκαετία του 80 όταν ακόμη εκφωνούσα δελτία στην ΕΡΤ, συναντήθηκα έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο με τον υπουργό τύπου τον Δημήτρη τον Μαρούδα, που παρόντος του Ανδρέα με ρώτησε γελώντας τι έχει αυτός ο Μιχαλόπουλος της Ελεύθερης Ώρας και μήνες τώρα ζητά την απόλυσή σου στα πρωτοσέλιδά του. Κι εγώ ζήτησα απλώς να κάτσουν για να μην λιποθυμήσουν αλλά ευτυχώς χαμογέλασαν πικρά..