O ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΣ

Έχουμε προ πολλού χάσει τη μπάλα.. 

 

Ως και η πρόεδρος της δημοκρατίας (άπασες οι αντιλαϊκές αποφάσεις ως δικαστού της οποίας ελέγχονται) ολισθαίνει σ ασαφείς γκρίζες ή νεφελώδεις δικαιϊκές έννοιες υπερεθνικού χαρακτήρα για να σιδερώσει (προς όφελος της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων) το τσαλακωμένο εκ των κοινοτικών οδηγιών και  μνημονίων ελληνικό Σύνταγμα των μεταφυσικών δοξασιών.. 

 

 

Σύνταγμα που εμπεριέχει το παγκοσμίως αναγνωρισθέν μεγαλείο από τις σκέψεις των Ελλήνων κλασικών. 

Και το κάνει σημειώνοντας με έμφαση τα δικαιώματα των παράνομων μεταναστών (δεν εννοώ των προσφύγων), που αξιοποιούνται ως όχημα εκβιασμού, τη διφορούμενη προστασία του περιβάλλοντος εκ της κλιματικής αλλαγής, τον αλλότριο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στον οποίο αντισυνταγματικά μετέχουν και έλληνες ένοπλοι και την διάτρητη ομπρέλα κάλυψης ανελεύθερων διατάξεων στο όνομα της δημόσιας υγείας. 

Για το ποιος τις προσδιορίζει ως απειλές και εναντίον τίνος στρέφονται σιωπά ένοχα. Και σιωπά επειδή αυτού του τύπου τα διαγγέλματα ή οι δηλώσεις παρεκλίνουν ή αφίστανται του θεσμικού της ρόλου σύμφωνα με τον οποίο: 

Η ευθύνη του προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι να εκστομίζει φληναφήματα θεωρητικής κάλυψης μιας πολιτικοοικονομικής ιδεολογίας – και εν προκειμένω του καπιταλισμού-- αλλά σύμφωνα με τον όρκο της (να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού άρθρο 33.2) να στέκει ασπίδα στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού που δεκαετίες τώρα πλήττονται βάναυσα. 

Και ναι, να τα παρακολουθεί από ψηλά αλλά να μην τα χάνει ποτέ από τα μάτια της.. Άντε γιατί το έχετε παραχέσει και η ανοχή μας υπερέβη των ορίων ακόμη και των πλέον διαλλακτικών..