ΑΠΟ ΑΝΑΠΗΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Η αποκατάσταση της επικοινωνίας, μεταξύ και των δύο γονιών ενός διαλυμένου γάμου ή θεσμοθετημένης σχέσης για την φροντίδα του ανηλίκου, δεν αρκεί ηλίθιοι. Απαιτείται αυστηρός κοινωνικός έλεγχος και συμβουλευτική και οικονομική παρουσία..
Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η διαβούλευση του πολυσυζητημένου σχεδίου νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου». Οι διατάξεις του αναμορφώνουν το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις των γονέων και παιδιών, κυρίως μετά το διαζύγιο, την ακύρωση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης.
Βασικό κριτήριο για τη ρύθμιση των σχέσεων των γονιών, όπως διακηρυκτικά προσδιορίζεται από το άρθρο 5 του σχεδίου νόμου, είναι το «συμφέρον του τέκνου». Αυτό, όμως, όπως εξειδικεύεται και προσδιορίζεται από τις διατάξεις, εξυπηρετείται «πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δυο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθέναν από αυτούς».
Ετσι, οι προτεινόμενες διατάξεις του σχεδίου νόμου περιορίζουν το «συμφέρον του τέκνου» σχεδόν αποκλειστικά στην «ουσιαστική επικοινωνία» με τους γονείς του. Οσο σημαντική και αν είναι η συμβολή και των δύο γονέων στη φροντίδα και ανατροφή των παιδιών, είτε βρίσκονται σε συμβίωση είτε όχι, η νομοθετική παρέμβαση δεν αρκεί.
Είναι αναγκαίο να στηρίζεται στην υποχρέωση του κράτους να συμβάλει στην ουσιαστική οικονομική και κοινωνική στήριξη της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, στη στήριξη των γονιών για την ανατροφή των παιδιών. Ταυτόχρονα, υποβαθμίζεται το σύνολο των αναγκών του παιδιού (Υγεία, Εκπαίδευση, Αθλητισμός, Πολιτισμός). Απουσιάζει κάθε αναφορά στην κρατική ευθύνη για να εξασφαλίζει καθολικά σε όλα τα παιδιά τα σύγχρονα δικαιώματά τους, στηρίζοντας ισότιμα τους γονείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου