Τα λουκέτα στα μικρομάγαζα, το σφίξιμο της θηλιάς από το κράτος, τις τράπεζες και τους μονοπωλιακούς ομίλους είναι αποτέλεσμα του «ιού», της «θωράκισης της ανταγωνιστικότητας», που αποτελεί «ευαγγέλιο» για όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Με την κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας να είναι σε πλήρη εξέλιξη, με καταλύτη την πανδημία και τον ανταγωνισμό να οξύνεται, τα «όρια» των έτσι κι αλλιώς ανεπαρκών κυβερνητικών «μέτρων στήριξης» σύντομα θα αποδειχθούν πολύ στενά για τη μεγάλη μάζα αυτοαπασχολούμενων.
Γι' αυτό όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι όπως δεν αποτελεί η πανδημία την πηγή της κακοδαιμονίας τους, έτσι δεν θα εξαφανιστούν και τα δεινά τους αν αντιμετωπιστεί ο ιός. Αντίθετα, μπορεί και να πολλαπλασιαστούν, όταν για παράδειγμα αποσυρθούν οι μέχρι τώρα αναστολές των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων.
Τα νέα χρέη που συσσωρεύτηκαν θα προστεθούν στα παλιά, οδηγώντας τη μεγάλη πλειοψηφία σε χρόνια ομηρία, ή και στο άμεσο ενδεχόμενο ενός νέου γύρου κατασχέσεων και πλειστηριασμών. Και βέβαια, οι μικροί ΕΒΕ δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το μαρτύριο της σταγόνας που ζουν εδώ κι ένα χρόνο, τα «άνοιξε - κλείσε», το εμπόρευμα που καταστράφηκε ή έμεινε στοκαρισμένο, η μείωση του εισοδήματος είναι κι αυτά αποτέλεσμα της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας, ενώ οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, όπως και όλος ο λαός, παραμένουν εκτεθειμένοι στον ιό, εξαιτίας της κατάστασης στο δημόσιο σύστημα Υγείας, της έλλειψης μέτρων προστασίας σε μεγάλους χώρους δουλειάς,
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και σχολεία. Όσο λοιπόν κι αν προσπαθεί σήμερα η κυβέρνηση να το παίξει «σωτήρας» των βιοπαλαιστών ΕΒΕ, οι ευθύνες της βγάζουν μάτι. Κάνοντας «ταμείο» οι αυτοαπασχολούμενοι έχουν από τη μία την παράταση της ανασφάλειάς τους, τα μισοδανεικά των «επιστρεπτέων προκαταβολών» και, από την άλλη, την άρνηση της κυβέρνησης να στηρίξει ουσιαστικά το εισόδημά τους, παίρνοντας ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα μέτρα, όπως μείωση της φορολογίας, διαγραφές χρεών, αφορολόγητο όριο κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου