Δεν είμαι φαν της νοσταλγίας και ούτε αγιοποιώ αχρεωστήτως ένα παρελθόν αλλά: Πώς να μην τρέξεις να κρυφτείς πίσω από τις χρωματιστές κουρτίνες ενός παρελθόντος που εμπρός στο παρόν φαντάζει ουράνια μέθη με το αψέντι των συναισθημάτων ; Το επαναλαμβάνω συχνά αλλά δοθείσης αφορμής των «χαμένων δρόμων» του Βασίλη θέλω σα κολασμένος να το ακούσω ξανά..Για ν' ανασάνω τ ανεκπλήρωτα κοινωνικά όνειρά μου.. Πως το Βασίλειο της Ελλάδας θα εξελισσόταν σε κοιτίδα της δημοκρατίας του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου