ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΡΗ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΠΑΤΕΝΤΑ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟΥ
Μαύρη πίσσα η σημερινή επέτειος και επέλεξα να σας καλημερίσω με ένα από τα κείμενα του Αναγνωστάκη που αποκαλύπτει οδυνηρά ό,τι χρόνια τώρα στηλιτεύω.. Τον φαρισαϊσμό των Νεοελλήνων.. Πρόκειται (πλην ηχηρών εξαιρέσεων) περί όχλου,αγέλης, αλλά οπωσδήποτε μακριά από κάθε στοιχείο που θα τους χαρακτήριζε λαό.. Κωλονεοέλληνες που συχνά μου προκαλούν την αντιστροφή της λειτουργίας του πεπτικού μου συστήματος και το γράφω μετά παρρησίας γιατί δεν έχω σκοπό να διεκδικήσω τη ψήφο τους ή την αποδοχή τους. Σ΄όποιον αρέσω ή αρέσουμε για όσους εισέρχονται στον ιστότοπο αυτό.
"Φοβάμαι "
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία - μεσούντος κάποιου Ιουλίου - βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου ΄κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα ΄σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο. Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους...
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο!!
Νοέμβρης του 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου