ΣΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΣΤ' ΑΜΠΕΛΙ

 

 Θα σας διηγηθώ ένα γεγονός που δηλώνει πως πρώτον με δικαιώνει στα όσα
έγραψα για την δολοφονία Καραϊβάζ ευθύς εξ αρχής και δεύτερον πως η ιστορία επαναλάμβάνεται σκληρότερα απλώς με άλλους πρωταγωνιστές.. Είναι το μακρινό 1992-93 δεν θυμάμαι κι εγώ διευθύνω και παρασουσιάζω το κεντρικό δελτίο του ιστορικού 29. 

 

 

Ξυπνώ από το αγωνιώδες τηλέφωνο του φούρναρη γείτονα που μου τονίζει ασθμαίνοντας ότι: "Ευγένιε στην περίφραξη της πολυκατοικίας απέναντι είναι ένας τύπος που κρατά ένα πιστόλι μέσα σε μια φρατζόλα ψωμί που πήρε από μένα για προκάλυψη..Μη βγεις έξω γιατί κοιτάζει συνεχώς τη πόρτα του σπιιτιου σου. " 

Ήταν σαν μου είπε βγες και σπάστον στο ξύλο Είμαι οξύθυμος κι αυτό είναι τοις πάσι γνωστό. Ντύνομαι, κατεβαίνω περνώ προκλητικα αλλά και επιφυλακτικά εμπρός του διακρίνω το πιστόλι και υποδύομαι πως χαζεύω..τα γλυκά του απέναντι ζαχαροπλάστη. Κι αυτός θρασύτατα με ακολουθεί. Στρέφω ξαφνικά τον αρπάζω από τα χέρια κι από τον λαιμό του πέφτει το πιστόλι κι αρχίζει να τρέχει σαν σίφουνας έχοντας προηγουμένως μαζέψει και το πιστόλι. 

Τρέχω ξοπίσω του εγώ και καμια δεκαριά γείτονες από το καφενείο, προλαβαίνει και μπαίνει σε παμπάλαιο φιέστα και γίνεται καπνός. Την επόμενη στιγμή παίρνω τη διοίκηση της ΕΛΑΣ κι απαιτώ να μου αναφέρουν τον ιδιοκτήτη του ΙΧ που στο μεταξύ κάποιος από τους διώκτες του είχε προλάβει ν αποστοιθίσει τον αριθμό κυκλοφορίας του. 

ΑΚΑΤΑΧΩΡΗΤΟ Ευγένιε μου απαντούν. Αλλά εμείς δεν είμαστε.. Γιατί άλλωστε; Εκτός κι αν ήταν η 17η νοέμβρη γιατί εκεί τη πάτησες!! Που σήμαινε ή πως ψεύδετο και ήταν δικό τους ή κάποιας ποινικού περιεχομένου συμμορίας. Τα περί 17ης Νοέμβρη είναι απλώς κρύα αστεία που δεν αντέχουν σε κανένα σχολιασμό.

Μα εγώ παρτίδες μ αυτούς δεν είχα ανοίξει ποτέ. Τι είχε συμβεί; Κρατήστε την ανάσα σας.

Έμπορος ανδρικών ρούχων στο Χαλάνδρι που ψώνιζα πάντα απ' αυτόν-- είμαι του τύπου περνώ μαρέσει το παίρνω και γεια σας δεν δοκιμάζω καν -- και με τον οποίο είχαμε αναπτύξει χαμηλού βαθμού κοινωνικές σχέσεις, είχε μόλις προ δύο ημερών πυροβοληθεί ανάμεσα στα πόδια του και μέσα στο αυτοκίνητό του από μπράβους τοκογλύφων. Ζήτησε απελπισμένα τη βοήθειά μου κι ο μόνος τρόπος να του την δώσω ήταν ν' αναφερθώ εκφοβιστικά το βράδυ στο θέμα υπογραμμίζοντας πως η αστυνομία ήταν επί τα ίχνη των δραστών!! Ανέξοδο ήταν.. Ή έτσι τουλάχιστον πίστευα..

Αυτό ήταν ! Το επιβεβαίωσα από έναν και μόνο νονό που διατηρούσα απλώς σχέσεις δεδομένου πως ήμασταν μαζί από παιδιά στην ομάδα του ποδοσφαιρικού συλλογου ο Φοίβος Νέου Κοσμου. Επικοινώνησα μαζί του, του ανέφερα το γεγονός και σε εικοσιτέσσερις ώρες μου είχε λεπτομερώς αναφέρει ως την ώρα της τουαλετας τους Με δυο λόγια θα πήγαινα σαν το σκυλί στ' αμπέλι αλλά το εκδικητικό μου μένος καθησύχασε ο νονός λέγοντας μου πως δεν είναι η θέση μου να εμπλακώ μαζί τους,να κάτσω στ'' αυγά μου και θα τους σιγύριζε αυτός..

Τι έγινε μετά απ' αυτό; Ο Κουρής μου έστειλε (ο κουρής χουντοχοϊδη κι όχι ο φορολογούμενος έλληνας ) δυο ντουλάπες σωματοφύλακες που τη δεύτερη μέρα τους έστειλα στο διάβολο.. Όποιος φοβάται, δεν διδάσκεται όύτε και πετάει ποτέ. Μια ζωή θα σέρνεται σαν τα σκουλήκια.