Κάτι τέτοιες μέρες τα παίρνω άσχημα στο κρανιο . Τσουβαλιάζονται δόλια στον ίδιο σάκο κοτζαμπάσηδες παπαδαριό βασιβουζούκοι και τσιφλικάδες των χρυσόβουλων με τον επαναστατημένο λαό και βγαίνουν στο μεϊντάνι κραδαίνοντας ένα γαλανόλευκο πανί, που στη σκιά του κρύβει το αίμα που του έχουν βυζάξει από κοινού με τον προαιώνιο εχθρό του.. Πατριώτης όμως είναι εκείνος που αγαπά την πατρίδα του, χωρίς να μισεί τις πατρίδες των άλλων. Είναι εκείνος που κατανοεί ότι δεν μπορεί να ευτυχεί ο πολίτης, όταν δυστυχεί η πατρίδα. Ο πατριώτης αντιλαμβάνεται το έθνος του ως την ομόγλωσση κοινότητα του συνανήκειν και όχι ως ράτσα και φυλή. Πατριώτης είναι αυτός που μάχεται την οικονομική ανισότητα και προσδοκά στη λαϊκή ευημερία. Η προσέγγιση του πατριώτη είναι ανθρωπιστική κι όχι μισάνθρωπη. Πατριώτες έτσι ήταν οι κλέφτες και αρματολοί αλλά και το ΕΑΜ που κάποιοι στ’ ακρωνύμιά του νομίζουν πως πρόκειται για ΜΚΟ. Τέτοιος ήταν ο Ρήγας ο Βελεστινλής. Γι αυτό και υπέστη το φρικώδες μαρτύριο της σούβλας. Επειδή αφύπνιζε τον λαό κατά των ντόπιων και αλλοδαπών κατακτητών.. Με την ανάσταση όμως να εκκρεμεί. Ακόμη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου