Κωμωδία. Δόλιες υστερικές κραυγές των εθνικιστών κατά των Τούρκων κυρίως από τις τηλεοπτικές χοάνες.
Πρωτίστως πρόκειται περί αυτών που ή θα εξαφανιστούν από το καδρο των μαχών ή θα συνταχθούν στο πλευρό τους ως Τουρκοτσολιάδες όπως ιστορικά έχει αποδειχτεί.
Δευτερευόντως υποχρέωση των σύγχρονων μνημονιακών σκλάβων είναι η απελευθέρωσή τους από τα δεσμά των αφεντάδων τους, παρακολουθώντας πάντα αφ υψηλού τον εξωτερικό εχθρό, δίχως όμως να τον χάνουν ποτέ από τα μάτια τους.
Τρίτον μετρούν τις έμψυχες και άψυχες δυνάμεις τους και αν αυτές το επιτρέπουν αποφασίζουν για τον τόπο και τον χρόνο διεξαγωγής ενός πολέμου.
Αν δηλαδή ο λαός διαθέτει πλεόνασμα ανθρώπινου δυναμικού και είναι έτοιμος να θυσιάσει το αίμα του για να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια και τη λευτεριά του.
Να σας υπενθυμίσω πως οι θανόντες εξ όλων των ιμπεριαλιστικών εκστρατειών της μητρόπολης του καπιταλισμού, έφεραν ισπανογενή ονόματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία με συνέπεια να στερέψει κι αυτή η πηγή τροφοδοσίας ψυχών.
Η μεγάλη Καρχηδόνα ξεκίνησε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο, ήταν ακόμα ισχυρή. Μετά τον δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο, ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις.
Τέταρτον ζυγίζει το μέγεθος της απειλής που συνίσταται στη στρατιωτική και πολιτειακή συγκρότησή της. Η Τουρκία επί παραδείγματι είναι ένα παραγωγικά αυτούσιο και ανεξάρτητο κράτος που έναντι της εν ονόματι Ελλάς αποικίας προκαλεί εντυπώσεις ψευδών ή αληθών φόβων όπως οι ορδές του Τζέκινς Χαν.
Κατόπιν αυτών το πέμπτον προκύπτει αυτονόητα. Ο εξοπλισμός των «ημετέρων δυνάμεων» εξαρτάται τεχνολογικά και αποκλειστικά από τους επικυρίαρχους. Κάτι που: Δηλώνει άνευ ετέρου πως θα είναι αυτοί και στη βάση των συμφερόντων τους που θ’ αποφασίσουν πότε και αν θα γίνει, θέτοντας ως Ιφιγένεια τον ελληνικό λαό προμαχώνα τους.. Πόλεμος δι αντιπροσώπων δηλαδή.
Έξυπνοι αναγνώστες είστε δεν χρειάζεται να επισημάνω πως όχι με την Τουρκία, αλλά με την Αρκούδα απέναντί μας, τι ακριβώς θα συμβεί από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη. Ότι και με το Βιετνάμ όταν έντρομοι οι γιάνγκηδες απέρχονταν εγκαταλείποντας τους συμμάχους τους Νοτίους στη μαύρη μοίρα τους θα σκεφθείτε.
Λάθος. Γιατί δεν θα βρει ο παπάς ούτε νυχάκι να θάψει. Πλην εκείνων της πολεμικής προπαγάνδας του μίσους και των σαλπίγκων που πάντα κρύβονται στη σκιά του θανάτου. Για να επανέλθουν κατόπιν ως τιμητές επί της ηγεσίας ενός νεκροταφείου.
Όπως το 1897 στην ταπεινωτική ήττα της Μελούνας. Το 1922 κατά την Μικρασιατική καταστροφή. Το 1945 προκαλώντας τον αιματηρό εμφύλιο. Και το 1974 κατά την τραγωδια της Κύπρου από τα ανθρωπόμορφα κτήνη των δικτατόρων.
Ο ιμπεριαλισμός και η τρομοκρατία είναι δύο δεινόσαυροι που στο άμεσο μέλλον θα αναμετρηθούν, με τραγικές συνέπειες για την ανθρωπότητα. "Μίκης Θεοδωράκης."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου