Ασυνάρτητες οι σκέψεις και τα βήματα – όπου και όταν επιτρέπονται -- με τα κεφάλια σκυφτά να ψάχνουν την ταξινόμηση του αταξινόμητου. Αυτού που αρχής γενομένης της τοκογλυφικής λεηλασίας κατέληξε σε υγειονομικές και εθνικές περιπέτειες. Και στο βάθος το «ανήκομεν εις την Δύσιν φωτεινή επιγραφή».
Τη δύση των τραγωδιών επί ενός λαού με μνήμη κοντή. Γιατί ειδικά επί της φαιδράς πορτοκαλέας έχει αποδειχτεί πως η ζωή είναι μια παράσταση Αισχύλειας τραγωδίας που όμως παίζεται υπό διαφορετικούς τίτλους και πρωταγωνιστές.
Από την ταπεινωτική ήττα στη Μελούνα ως το «δυστυχώς στη Κύπρο ηττηθήκαμε» που διατυπώθηκε δίχως το παραμικρή συστολή από το εν ονόματι Βενιζέλος πολιτικό παχύδερμο, ένα «τσιγαριλίκι» δρόμος ήταν. Για να ξεκινήσουν οι παραισθήσεις από το γνωστό Βυζαντινό --των εστεμμένων ακαδημαϊκών του τύπου Αρβελέρ-- παραμύθι «πάλι με χρόνους και καιρούς πάλι δικά μας θάναι»!!
Παραμύθι που οι ψηφιακοί πιθηκοι της ακροδεξιάς από κοινού με τους δημοσιολόγους της σοβαροφάνειας και την εξωνημένη διανόηση, προωθούσαν αντιστάσεως μη ούσης από του άμβωνος της ιδιωτικής τηλοψίας. Ώσπου άνθισαν οι φλόμοι της επικοινωνιακής χαβούζας και η δυσοσμία πνίγει σήμερα τον λαό. Όμως είναι πιο εύκολο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί.
Για να γίνει έτσι η διάκριση μεταξύ του γελοίου – η Αγγελοπούλου ως Μαντώ Μαυρογένους – και του τραγικού—ν απειλείται η κυριαρχία σου από εκείνον που χρόνια τώρα οι καθεστωτικές χοάνες της πολιτικής μόλυνσης σου τον εμφανίζουν ως έκπτωτο ή πτωχευμένο, τον Ερντογάν, --αδύνατη.
Και στο καπάκι σου έστησαν τον πρώτο παγκόσμιο βιοχημικό πόλεμο για να σου πουλήσουν το εμβόλιο αφού προηγουμένως αγόρασες την αρρώστια. Τρόμος. Ο ιός σκοτώνει. Και η μαλακία επίσης. Τυφλώνει μας προειδοποιούσαν οι σοφές μητέρες μας. Αλλά κανείς δεν κήρυξε πανδημία αν και δεν υπάρχει αρσενικό στον πλανήτη που δεν επιδόθηκε στο άθλημα αυτό.
Μας έκλεισαν έτσι στα κατακόρυφα σπήλαιά μας τιμωρώντας τις απόπειρες εξόδου μας σε μια γενική πρόβα ενός παγκόσμιου πραξικοπήματος που στόχο είχε την επαλήθευση των θεωρητικών διαστροφών του ΠαπαΜάλθους..
«Πληθυσμιακός προγραμματισμός» ήταν ο τίτλος του μιαρού πονήματός του. Και στα πεζοδρομιακά: Παραγίναμε οι πολλοί που αδίκως σιτίζονται. Επομένως: Στον σκουπιδοφάγο του πολιτισμικού μας νεροχύτη αυτοί. Ονείρωξη που υιοθέτησαν με ενθουσιασμό οι Τσόρτσιλ, ο πρίγκιπας Φίλιππος και φυσικά ο Χίτλερ δια της ευγονικής.
Προϋπόθεση της μεταφοράς της στη πράξη ήταν η ζύμωση των κοινωνιών να τ’ αποδεχτούν σιωπηρά. Κάτι που όμως υπό τις συνθήκες πολιτικης πίεσης και θερμοκρασίας των περασμένων δεκαετιών, φάνταζε ακατόρθωτη. Δεν θα διέρχονταν ποτέ σε ρυθμό παρέλασης από πολιτικές ηγεσίες του τύπου Μιτεράν, Κολ ή και Ανδρέα Παπανδρέου. Κινδύνευε άμεσα το εγχείρημά τους να μετατραπεί σε κόλαση..
Αποφασίστηκε έτσι πως οι ηγεσίες από το 1990 και εντεύθεν να εξάγονται από τους τηλεοπτικούς σωλήνες. Με το εξής κριτήριο. Τον βαθμό υποταγής τους στη παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων. Για να βρεθούμε σήμερα αντιμέτωποι με το αδιανόητο. Μακρόν, Τραμπ, Τζόνσον Ποντέμος, μια σειρά από Μπάρμπι –Ούρσουλα φον Λάιεν Κεραμέως- και πάνω και πέρα απ' όλα ο ανεκδιήγητος Μπάϊντεν, που δια της αναντιστοιχίας δηλώσεων και πράξεων φαντάζουν για τους υποψιασμένους ως ο χορός μιας αρχαίας τραγωδίας..
Κάπως έτσι έσβησε το γέλιο από το στόμα..
Μια εικόνα που ούτε ο Αριστοφάνης (ή ο Μένιππος αυτός που πήρε το πρώτο βραβείο όταν ο Αριστοφάνης ήρθε τρίτος αλλά δυστυχώς δεν διασώθηκε ούτε συμπλεκτικός σύνδεσμος δικός του από τη φωτιά της Αλεξάνδρειας που όλοι γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι εμπρηστές) θα μπορούσε ν ανατρέψει.
. Ένα μας μένει: Να γίνουμε η ανατροπή που θέλουμε να έρθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου