ΑΠΟ ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ..
Σε προσωπικό επίπεδο θα βεβαιωνόμουν πως ήταν νεκρός και μετά θ αποχωρούσα..
Το 2002 συνέβη κάτι το πολύ δραματικό στη ζωή του Δημήτρη Λιγνάδη. Κάτι που συνειρμικά φέρνει στο μυαλό εικόνες και ιστορίες από υποθέσεις όπου εμπλέκονται αβυσσαλέα πάθη, έντονη παραβατικότητα, εκδικητική μανία, βία και εμμονική προσήλωση σε αρρωστημένα πρότυπα.
Ένας άγνωστος με μαχαίρι εισβάλλει στο σπίτι του ηθοποιού στην Κυψέλη. Ο καλλιτέχνης κάποια στιγμή τού γυρίζει την πλάτη. Δεν το κάνεις ποτέ αυτό μπροστά σε τέτοιο κίνδυνο. Ο άνθρωπος από ένστικτο δεν αφήνει από τα μάτια του τον θύτη του.
Ο «εισβολέας» τού επιφέρει πολλά τραύματα στην πλάτη. Τον αφήνει αιμόφυρτο. Ο Λιγνάδης καταφέρνει να συρθεί, να κατέβει στον δρόμο και να βρει καταφύγιο σε ένα καφενείο επί της οδού Ιθάκης.
Οι θαμώνες ειδοποιούν το ασθενοφόρο. Ο ηθοποιός μεταφέρεται στην εντατική, όπου παραμένει επί μακρόν. Ολοκληρώνει την ανάρρωσή του στο Σωτηρία. Γίνονται ανακρίσεις. Λαμβάνονται καταθέσεις, αλλά η υπόθεση για κάποιο λόγο παραμένει στα συρτάρια.
Το ζήτημα «λύνεται» εξωδικαστικά.
Ο ίδιος ο Δημήτρης Λιγνάδης πολύ αργότερα, το 2017, αναφέρεται με έναν εξόχως ποιητικό τρόπο, ο οποίος ωστόσο κρύβει μία ζοφερή πραγματικότητα, στο μαχαίρωμα της Κυψέλης. «Πράγματι κινδύνευσε η ζωή μου. Ήμουν χύμα στο πάτωμα του σπιτιού μου. Ετοιμοθάνατος. Ξαφνικά κατάλαβα ότι άνθρωποι της γειτονιάς, που δεν τους έδινα καμία σημασία, είχαν μαζευτεί γύρω μου και μου φάνηκαν πολύ όμορφοι. Βυθιζόμουν στον θάνατο και τους έβλεπα: ήταν ωραίοι, παντού γύρω μου υπήρχαν ωραία χρώματα.
Τελικά γλίτωσα γιατί είχα τεράστια θέληση να ζήσω. Δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες γι΄ αυτή την ιστορία, δεν ξέρω τις λεπτομέρειες που κάποιος ίσως ήθελε να ακούσει, ξέρω όμως ότι κινδύνευσε χοντρά η ζωή μου.
Με το που βγήκα από την Εντατική, πήγα σε έναν θάλαμο του νοσοκομείου Σωτηρία. Έξω από το παράθυρο είδα ένα δέντρο και είπα: ''Τι ωραίο χρώμα που είναι το πράσινο, τι ωραία που είναι η ζωή"».
Τα παραπάνω λόγια συμπεριλαμβάνονται σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Δημήτρης Λιγνάδης στην ιστοσελίδα womenonly.gr το 2017. Ο καλλιτέχνης επιχειρεί να εξωραΐσει μία δραματική κατάληξη παρουσιάζοντας το γεγονός ως μία προθανάτια «εμπειρία». Ναι, το δένδρο μπορεί να έχει ένα υπέροχο πράσινο χρώμα, αλλά ο άνθρωπος που τον μαχαίρωσε στην πλάτη ήταν τόσο υπαρκτός όσο και το όπλο του εγκλήματος, η διαλεύκανση του οποίου δεν έφθασε ποτέ στο δικαστήριο διότι ρυθμίστηκε «εξωδικαστικά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου