ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΑΔΟΛΕΣΧΙΕΣ

 

Αφού η ηθικολογία στο καπιταλιστικό σύστημα είναι φθόνος με φωτοστέφανο.

 

Έχω εξοργιστεί.. Εξέρχεται κάθε παροπλισμένη κοινωνική καρικατούρα και σπιλώνει υπολήψεις ρίχνοντας αναπόδεικτα λάσπη στον ανεμιστήρα. Θέμα και ανάθεμα οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις το όριο των οποίων ειρήσθω εν παρόδω είναι δυσδιάκριτο. Επειδή αυτές και αν ακόμη δεν έχουν παρερμηνευτεί, είναι θέμα λόγου και αντιλόγου. Βγήκε η πρώτη σημαιοφόρος τριάντα χρόνια μετά κι έθεσε θέμα βιασμού. 

Μα ο βιασμός προϋποθέτει σθεναρή αντίσταση του θύματος την οποία καθ’ ομολογία της δεν προέβαλε. Διαφορετικά θα καλούσε ακαριαία τον ιατροδικαστή να διαπιστώσει τα ίχνη της επί του σώματός της. Μώλωπες της πάλης που προηγήθηκε επί παραδείγματι. 

Αντιθέτως. Οικεία βουλήσει τον ακολούθησε στον κοιτώνα του. Δολίως απέκρυψε, παρ’ ότι κυκλοφόρησε την όλη σκηνή ως μιντιακό επιτάφιο , κατά ποιο τρόπο την απογύμνωσε. Αν δηλαδή έκανε χρήση βίας. Σκοτεινό σημείο. Παραδέχθηκε αφοπλιστικά ότι συνουσιάστηκε παθητικά αναμένοντας τον ..δράστη να ολοκληρώσει. 

Και όλ’ αυτά σιωπώντας ένοχα ως προς τα ευτελή κίνητρα. Το εξής ένα: Όχι η ευγενής άμιλλα του αθλητισμού. Αλλά ο σάπιος πρωταθλητισμός. Και ο δράστης ήταν το εφαλτήριο, ή επί το ορθότερο ο ούριος αγέρας στα πανιά της. 

Επομένως: Ακόμη και αν έτσι όπως αυτή τα έχει περιγράψει, έχουν τα πράγματα, οι ενοχές μοιράζονται δια δύο. Ο ένας έκανε κατάχρηση εξουσίας εκμεταλλευόμενος το ματαιόδοξο όνειρο της άλλης. Για να σηκώσουν όψιμα κατόπιν αυτών τη παντιέρα της τσαλακωμένης τους αξιοπρέπειας μια σειρά από παροπλισμένα θηλυκά – αλλά και αρσενικά-- διεκδικώντας το τρίλεπτο δημοσιότητας και να θυμηθώ εγώ μια προσωπική ιστορία: Και ποιος δεν έχει άλλωστε.. 

Υπό το πρόσχημα της δημοσιογραφικής συνεργασίας και βοήθειας κλήθηκα στο σπίτι συναδέλφου στα Ηλύσια όπου. Στην αρχή υπαινικτικά και στη συνέχεια κατά άμεσο τρόπο μου δήλωσε χυδαία τα εξής: «Αν δεν με γαμήσεις δεν φεύγεις από εδώ» και πέταξε τα κλειδιά του διαμερίσματος από τον έβδομο στον δρόμο. 

Κατάληξη; Κάλεσα την άμεσο δράση η οποία και μ’ απελευθέρωσε καλώντας κλειδαρά. Το γεγονός είναι καταγραμμένο στο βιβλίο συμβάντων του οικείου τμήματος. (ποτέ δεν γράφω κάτι ατεκμηρίωτα.) 

Ακολουθώντας το μεταμοντέρνο παράδειγμα των σούργελων που πολλοί από εσάς υιοθετείτε δίχως καν αμφοίν μύθον ακούσετε, να έβγαινα κι εγώ στο μεϊντάνι ανεμίζοντας το εσώρουχό μου κραυγάζοντας για σεξουαλική κακοποίηση και πότε; 

Όταν σιτίζονται από το ισχνό εισόδημά μου τρεις οικογένειες νεόπτωχων σε γειτονιά των βορείων προαστίων!! 

Όταν η χώρα μου έχει ξεπουληθεί και ο λαός της στενάζει από τον βιασμό των τοκογλύφων. Γηγενών και αλλοδαπών. 

Όταν στο μπουρδελοδιαδίκτυο κανείς δεν καταδύεται με αναπνευστήρα στο περιέχον από το περιεχόμενο της θάλασσας των καταγγελιών. 

Ποιο; Πως η ηθικολογία στο καπιταλιστικό σύστημα είναι φθόνος με φωτοστέφανο. 

Και το έφερα κατά νου σήμερα καθώς ήμουν μέχρι το απόγευμα διαπλεγμένος με την βελόνα παροχής υγρών όπλων, όχι κατά του κορωναϊού αλλά κατά του καρκίνου,στου Γεννηματά, με τους ήρωες γιατρούς που με κρατούν στη ζωή, να με ρωτούν τι γνώμη έχω για τον Δήμο Μούτση. Κι εγώ έκπληκτος ν’ απαντώ αβίαστα «από τους καλλίτερους Έλληνες».. 

Και εξακολουθώ να υπεραμύνομαι αυτής της άποψης ακόμη και όταν λίγο πριν πληροφορήθηκα την ένταση και την ποιότητα των καταγγελιών εναντίον του. Γιατί ; 

Επειδή όταν στέκεσαι ψηλά είσαι ο πιο διακριτός στόχος. 

Θα παραιτηθώ μόνον, αν ο Δήμος με τον οποίο θα επικοινωνήσω σας το υπόσχομαι, δεν καταθέσει μήνυση για μια σειρά ποινικών αδικημάτων που εμπεριέχει η εναντίον του καταγγελία. 

Όπως και να έχει συντάσσομαι με την Μέριλιν Μονρόε και τη ντόμπρα δήλωσή της μόλις υπέγραψε το πρώτο της κινηματογραφικό συμβόλαιο. «Επιτέλους τώρα θα σταματήσω τα τσιμπούκια» Εδώ τα συνεχίζουν και πάντα υπό το ίδιο αίτιο και αιτιατό. Την αναγνώριση..