Μια φωνή κεντημένη από μετάξι που μεσουράνησε τις δεκαετίες του 40 και 50 στο ελαφρό τραγούδι όπου τα τραγούδια είχαν ψυχή ζώσα και τα συναισθήματα ήταν το οξυγόνο της κι ας ήταν βαλσάκια που διασκέδαζαν την αυστροουγγρική αριστοκρατια. Γι αυτό και και κάποια από αυτά βαπτίστηκαν διαχρονικά από τον λαό κι όχι από τις δισκογραφικές εταιρίες. Το αποδείκνυαν οι πωλήσεις κι όχι οι πλατινένιοι σιντί μαϊμούδες ζπό την ηχορύπανση των δεκαετιών 90 και 00 ..
Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός, από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του «ελαφρού τραγουδιού». Ο Φώτης Παλημέρης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στην Πάτρα στις 20 Φεβρουαρίου 1920.
Το μουσικό ταλέντο του ξεχώρισε από πολύ νωρίς σε διαγωνισμούς τραγουδιού, ενώ ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1935. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Στο Εαμικό κίνημα ήταν που γνώρισε και τους μεγάλους ποιητές Γιάννη Ρίτσο, Κώστα Βάρναλη και Τάσο Λειβαδίτη, με τους οποίους συνδέθηκε με βαθιά φιλία.
Έκανε μεγάλη καριέρα, ηχογραφώντας πάνω από 200 τραγούδια, ενώ έγραψε τους στίχους και τη μουσική σε περισσότερα από 100 τραγούδια. Δίκαια θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές του ελαφρού τραγουδιού.
Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους δημιουργούς και τραγουδιστές της εποχής του, καθώς και με ρεμπέτες, όπως τους Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου και Βαμβακάρη. Ερμήνευσε δικά του τραγούδια και άλλων δημιουργών σε πλήθος ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου, όπως
Ένας χαρούμενος αλήτης (Έλα στο θείο, 1950), Άστα τα μαλλάκια σου (Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν, 1951) και Θα γυρίσει κι ο τροχός (Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν, 1951). Το 2004 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του από τις Εκδόσεις Άγκυρα, με τίτλο Των Αναμνήσεων η Λιτανεία.
Ο Φώτης Πολυμέρης πέθανε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 2013, σε ηλικία 93 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου