ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ΕΕ) ΑΔΕΛΦΟΥ!!

Μαύρο χάνουμε κόκκινο κερδίζει η Τουρκία που προκειμένου να επιστρέψει στους κόλπους του Νατο θα θυσιάσουν την Ελλάδα..

 

Εντός του πλαισίου που καθορίζουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και τα επικίνδυνα σχέδια του κεφαλαίου σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, ξεκινάει τη Δευτέρα στην Κωνσταντινούπολη ο 61ος γύρος των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας.

Η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στο παζάρι - όπου η τουρκική ηγεσία, με τις πλάτες «εταίρων» και «συμμάχων», αραδιάζει όλες τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της - έχοντας στις αποσκευές της και το νόμο για την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο. Κίνηση που - παρά τα πανηγύρια και τα παχιά λόγια της κυβέρνησης στη Βουλή - εντάσσεται ακριβώς στο πλαίσιο των παζαριών της αστικής τάξης, στους σχεδιασμούς των ενεργειακών ομίλων, στις διευθετήσεις που δρομολογούνται στην περιοχή υπό τις ευλογίες των ευρωατλαντικών κέντρων, όλα όσα «οριοθετούν» και τη «διακομματική σύμπλευση μεταξύ των περισσότερων κομμάτων» που διαπίστωνε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, μετά και τις διαβεβαιώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι «είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε όπου χρειαστεί την κυβέρνηση», με μόνη προϋπόθεση αυτή να αποδείξει πως «χειρίζεται τα εθνικά θέματα, τα Ελληνοτουρκικά πρωτίστως, με εθνική σοβαρότητα».

Η κυβέρνηση επικαλείται, άλλωστε, ως δείγμα της διαθεσιμότητάς της για συνεννοήσεις τις διαδοχικές συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο για οριοθέτηση ΑΟΖ, τη συμφωνία για παραπομπή των «διαφωνιών» με την Αλβανία στη Χάγη. Βέβαια, αυτές οι συμφωνίες σκοπιμότητας εντός ευρωατλαντικού πλαισίου όχι μόνο δεν «θωρακίζουν» τα κυριαρχικά δικαιώματα αλλά, αντίθετα, με τα όσα προβλέπουν (π.χ. μειωμένη επήρεια σε ελληνικά νησιά, ακόμα και στο μεγαλύτερο, την Κρήτη, εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αλιεία κ.ο.κ.), ανοίγουν το δρόμο για τις ακόμα πιο επικίνδυνες διευθετήσεις με την τουρκική αστική τάξη στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Διόλου τυχαία, ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας την προηγούμενη Δευτέρα στην ΚΟ του κόμματός του, ζήτησε από τους βουλευτές του «ρεαλισμό» και «όχι ψευδαισθήσεις». Συγκεκριμένα είπε: «Υποδεχόμαστε αυτήν την έναρξη των επαφών μετά από αρκετά χρόνια (...) γνωρίζοντας καλά τα επιχειρήματά μας (...) αλλά και με ελπίδες που δοκιμάζονται στο ρεαλισμό, χωρίς ψευδαισθήσεις που πέφτουν στο κενό».

Ο ίδιος, μιλώντας την Τετάρτη στη Βουλή για την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, τοποθέτησε την εξέλιξη ακριβώς στο πλαίσιο των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών, λέγοντας ωμά ότι το αυτονόητο δικαίωμα κάθε κράτους για «διεύρυνση των δικαιωμάτων μας στη θάλασσα θα είχε παραμείνει χίμαιρα αν η Ελλάδα δεν είχε δρομολογήσει (...) ένα ευρύ σύστημα συμμαχιών σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο», παραπέμποντας στις συμμαχίες με Ισραήλ, Αίγυπτο και χώρες του Κόλπου και στο γεγονός ότι «η Ελλάδα έχει πλέον καταστεί κομβικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή», με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό για το λαό.

Παραπέρα, δεν περνά απαρατήρητο ότι τη μέρα που γίνονται οι διερευνητικές στην Κωνσταντινούπολη, συνεδριάζει στις Βρυξέλλες το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, στο περιθώριο του οποίου ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, θα έχει συνάντηση με τον ύπατο εκπρόσωπο της Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας της ΕΕ, Ζ. Μπορέλ, ο οποίος, θυμίζουμε, έχει αναλάβει στη Σύνοδο Κορυφής του Μάρτη να παρουσιάσει μια έκθεση συνολικά για τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας.

Μια μέρα μετά, την Τρίτη, ο Ν. Δένδιας θα συναντηθεί στη βελγική πρωτεύουσα με τον γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, ο οποίος, όπως και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, συναντήθηκε την Παρασκευή με τον Τούρκο ΥΠΕΞ, Μ. Τσαβούσογλου.

Σύμφωνα με διπλωματικούς παράγοντες στην Αθήνα, η συνάντηση με Στόλτενμπεργκ έρχεται ως συνέχεια της επίσκεψης του ΝΑΤΟικού αξιωματούχου τον Οκτώβρη στην Αθήνα, όταν, θυμίζουμε, χαιρέτιζε τον «μηχανισμό αποκλιμάκωσης» που ενεργοποίησε το ΝΑΤΟ στην έδρα του στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή των στρατιωτικών αντιπροσώπων των δύο χωρών υπό την επίβλεψη υψηλόβαθμων ΝΑΤΟικών αξιωματούχων, με συμφωνία των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας. Υπογράμμιζε, επίσης, τότε την ετοιμότητα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας να τον αναπτύξει ακόμη περισσότερο και να τον εξελίξει σε «πλατφόρμα», που θα μπορεί «να δημιουργήσει χώρο για διπλωματικές προσπάθειες», με στόχο οι «διαφορές μεταξύ συμμάχων» να διευθετηθ