ΤΑ ΦΩΤΑ ΕΣΒΗΣΑΝ

ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ

Ο μύθος των Χριστουγέννων μετακινείται κατ’ έτος και ως παλίρροια όλο και πιο νωρίς. Στα ρηχά των καιρών.. Καθόλου τυχαίο. Ακουμπά στην καθεστωτική αγωνία της πρόσκλησης σε μια ψευδεπίγραφα θρησκευτική γιορτή για να κινηθεί η αγορά. 

 

 

 

Νέφη φωτός, από λαμπιόνια led πυρακτώσεως ιωδίνης, σου κρύβουν τον φυσικό έναστρο ουρανό και το δικαίωμα στο όνειρο. Πυροτεχνήματα των παραισθήσεων και αποπροσανατολισμού για να εκτροχιαστεί το βλέμμα από τη ζοφερή εικόνα της πραγματικότητας. 

Και εν τέλει κούφιες ευχές , στερεότυπα λόγια βιομηχανοποιημένης αγάπης και μουσικές κλισέ θα ολοκληρώσουν τον κύκλο ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Τίνος; Του ανοχύρωτου παραλήπτη τους. Που θα τα υποστεί σαν καταγγελίες από το εδώλιο του κατηγορουμένου, για την προσωπική του αποτυχία να μετάσχει στη στημένη γιορτή. 

 Πρόκειται για μια καλοκουρδισμένη μηχανή της show biz που ματαίως οι κληρικοί με αμφιλεγόμενους ψαλμούς επιχειρούν να της δώσουν μαγικό περιεχόμενο. 

 Οι παιδικές φωνούλες χάθηκαν πίσω από εξαθλιωμένους ενήλικες που αναβάθμισαν τα τρίγωνα σε έγχορδα και κρουστά ως όργανα απόσπασης του εν ανεπαρκεία κοινωνικού ελέους. Μα εξ αιτίας της επιδημίας εξαφανίστηκαν και αυτοί.

Οι τάρανδοι αντικαταστάθηκαν από μηχανοκίνητα τουρμποέλκηθρα της τηλεοπτικής οθόνης και ο Άη Βασίλης είναι ο ευκαιριακά απασχολίσιμος των κατά τόπους Mall. Όταν και αν υπάρχει θέση εργασίας..

Ταπεινωμένοι από το καθεστώς ο παππούς και η γιαγιά άνοιξαν μια άδεια από δώρα αγκαλιά στα εγγόνια τους και οι μόνοι που απόμειναν να δίνουν νόημα και περιεχόμενο στην «επιβεβλημένη και κατ’ εξαίρεση» αγάπη των ημερών είναι οι άστεγοι. Που τσουγκρίζουν σιωπηλοί και άσκεποι τα μπουκάλια τους στα πεζοδρόμια. 

Κάλιο σιωπή.. Ποια η χρεία των λόγων.. Η μοίρα τους όπως και της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι αποτυπωμένη στα ευαγγέλια του Ελσίνκι. Χρόνια πριν. Ευκρινέστατα. Τόσο που κατέστησαν τους αστρολόγους τις καφετζούδες και τα μέντιουμ ανέργους στους καταλόγους του ΟΑΕΔ. 

Δεν είμαστε πια δημιουργήματα της τύχης και της αναγκαιότητας. Αλλά βιομηχανοποιημένα πιόνια μιας παγκόσμιας σκακιέρας με τις κινήσεις τους αυστηρά προδιαγεγραμμένες. Έτσι που όταν τα λαμπιόνα σβήνουν για ν’ αποθηκευτούν, η νύχτα θα εναλλάσσεται ξανά με νύχτα. Παρ’ όλ αυτά.. Το πιο λαμπερό φως έρχεται πάντα μετά από το πιο βαθύ σκοτάδι.. Αρκεί να το επιδιώξεις..