ΤΟ ΑΙΤΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΤΙΑΤΟ

  
 

Ουρά συνέστησαν στο κατόπιν της Μπεκατώρου οι σεξουαλικώς παρενοχλημένες ή παρενοχλημένοι. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιες από αυτές τις ιστορίες φαντάσματα του παρελθόντος είναι αληθείς και ποιες όχι. Η εξακρίβωσή τους άλλωστε αφορά τη δικαιοσύνη. Ωστόσο: 

 

 

Αυτό που καλά γνωρίζω είναι πως από το σάπιο ως το τελευταίο του κύτταρο σύστημα δεν εξαιρέθηκε ο αθλητισμός , η πολιτική εκμετάλλευση του οποίου ήταν εμετική. Γιατί των όποιων επιτυχιών του τ’ αναβολικά μοιράζονταν στα γυμναστήρια και στους στίβους εν είδη επιδομάτων ανεργίας. 

Είναι ακόμη νωπές οι μνήμες των Κεντέρη και Θάνου. Με τους αρσιβαρίστες του Ιακώβου να μεθούν στο μεθυλοπαράγωγο της τρενβολόνης και να συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω στο Σίδνευ. Και τον Τζέκο να κάνει πάρτη στους δρομείς. 

Εν μέσω έτσι των παραισθήσεων της νίκης για την τροφοδότηση με αυτοπεποίθηση του εθνικού συναισθήματος, ουδείς αναρωτήθηκε ποια ήταν η χρονολογία σταθμός που οι Έλληνες αθλητές σκαρφάλωναν στο βάθρο της δόξας από το ιστορικό 1990 και εντεύθεν. Αμέσως μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις λαϊκές δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Κυρίως εκείνης της Ανατολικής Γερμανίας. 

Της μικρής αυτής πληθυσμιακά χώρας που κατά τον απολογισμό των μεταλλείων, έμπαινε σφήνα στις υψηλότερες θέσεις. Ανάμεσα στις υπερδυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Γιατί; Επειδή είχαν στα εργαστήριά της επινοηθεί μη ανιχνεύσιμα αναβολικά. 

Με το σκορποχώρι όμως που ακολούθησε μια ομάδα αθλιάτρων – γενετιστών (γνωρίζω και ονόματα) εισήλθαν μετά βαΐων και κλάδων στην Ελλάδα πουλώντας την πραμάτεια τους. Για να μετεξελιχθούμε σε χώρα υπεραθλητών εν μία νυκτί και να δακρύζουμε παραισθησιασμένοι στη θέα της γαλανόλευκης και στο παιάνισμα  του εθνικού μας ύμνου. 

Πολλοί τότε και κυρίως ο αθλίατρος Κώστας Χάτζος είχαν επισημάνει τους βιολογικούς κινδύνους από τη χρήση τους. Όμως ο τόπος αλλά και οι γονείς των υπαρξιακών επιβεβαιώσεων, απαιτούσαν νίκες κούφιας δόξας. Κι έσπρωχναν τα παιδιά τους— προσέξτε στον πρωταθλητισμό όχι στον αθλητισμό— πάση θυσία. Τα κίνητρα ήταν δεδομένα. Οι όποιες διακρίσεις πλημμύριζαν τραπεζικούς λογαριασμούς και θέσεις αεργίας στο δημόσιο. Μέλλον εξασφαλισμένο. Κορυφαία αξία ζωής από καταβολής της Ελληνικής οικογένειας. 

Το τυρί στη τσιμπίδα της φάκας. Επειδή έθεταν υπό αμφισβήτηση όχι μόνον την σωματική, αλλά και την ψυχική υγεία των ανηλίκων απογόνων τους, που στη βάση αυτής της λογικής, προπονούνταν στη παράδοσή τους έναντι ανομολόγητων προσταγών. Από ποιους; Από μια εξουσία άθλιων υπερπαραγόντων που: Τους ήθελε ζυμάρια. Και προ της ανέλιξής τους και ανύψωσής τους στο βάθρο με το χρυσάφι, δεν ορρωδούσαν προ ουδενός. 

Δεν φαντάζεστε στις άπειρες συζητήσεις που είχα με τον αδελφικό φίλο και πρώην πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ Στράτο Μολυβά (πέθανε πρόσφατα) τι ανατριχιαστικές διηγήσεις έχω ακούσει. Με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις να είναι οι επιεικέστερες. Κυριαρχούσαν και εξακολουθούν οι οικονομικοί εκβιασμοί. Παντού και όχι αποκλειστικά στον στίβο. 

Πανέμορφη αθλήτρια και παρουσία του Στράτου μου είχε τότε και εμπρός στην άφωνη απορία μου εξομολογηθεί ότι: «Άλλο Ευγένιε αθλητισμός κι άλλο πρωταθλητισμός!! Το πρώτο αφορά το χτίσιμο μιας καλής υγείας ενώ το δεύτερο τη καταστρέφει!!» Από του σημείου αυτού και εντεύθεν ξεκινά το θέμα και ανάθεμα Μπεκατώρου και κάθε Μπεκατώρου ή Μπεκατώρων. Επειδή πρόκειται περί του ακαταμάχητου καπιταλιστικού κινήτρου. Χρήμα και δόξα. 

Ανοχύρωτα έτσι τα παιδιά στην εφηβική αλλά ακόμη και την μετεφηβική τους ηλικία, αν διαθέτουν τη οικογενειακή βίζα για το πάση θυσία ονειρικό ταξίδι της αθλητικής κορυφής, παραδίδονται άνευ όρων στις όποιες ανελέητες επιθέσεις ενός καρκινικού όγκου, δίχως την αντιληπτική ικανότητα των μεταστάσεων από τις οποίες κινδυνεύουν. Με τη γονική ματαιοδοξία ή και άγνοια να τα επιδοκιμάζει. 

Ιδού το αίτιο και το αιτιατό των αιφνίδιων, εφιαλτικών και όψιμων αποκαλύψεων, για τις οποίες επαναλαμβάνω: Δεν τις υιοθετώ δεδομένου δεν γνωρίζω εξατομικευμένες περιπτώσεις.Ή ακόμη και αν γνωρίζω δεν τις προβάλλω κυρίως γιατί ουδείς δικαιούται ν’ αποδώσει ατομική ευθύνη εν μέσω μιας εξουσιαστικής κραιπάλης. Καταλάβετέ το. Τα συλλογικά εγκλήματα -- ως αυτά του νομοθετικού έργου της Βουλής-- πέραν της ανθρωποκαστροφής που προκαλούν, παραμένουν ατιμώρητα αφού δεν ενοχοποιούν κανέναν.