Πεζόδρομος απέναντι από το σπιτι μου. Εκεί μου την έστησαν φίλοι και συνάδελφοι με τους μεζέδες και τα ούζα ανά χείρας για το κονάκι του ενός. Άνευ μασκών.. Στ’ αρχίδια μας ο κορωναϊός.
«Έλα είμαστε εδώ μαζί με τον Άρη» μου τηλεφώνησαν. Άρης όμως εξ όσων ήξερα στην παρέα δεν υπήρχε. «Ποιος Άρης» απορώ..
«Ο Άρης ο Παπάρης λογαριασμό θα σου δώσουμε» πρόσθεσε ανάμεσα στα χαχανητά. «Καλά κατεβαίνω» και τους βρίσκω να γελούν ακόμη..
«Ποιος ρε αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι είναι ο Άρης» ρωτώ. Για να μου δείξουν ένα δίχρονο αγοράκι σκέτο κουκλί που τους έκανε διάφορα σκέρτσα και το είχαν ερωτευτεί.
«Γεια σου Αρούλη» του γνέφω και το τσογλανάκι άρχισε ναζιάρικα να μου παίζει κρυφτό. Ξετρελάθηκα..Θυμήθηκα τους γιους μου στην ηλικια του. Έπαιξα μαζί του και σε μια στιγμή πήγα να τον χαιρετίσω και τότε πρόσεξα την γοητευτική μαμά του.
Συνήλθα ακαριαία και είπα υπογραμμίζοντας τη φράση μου. «Χαιρετώ σε Άρη μου προσωπικά αλλά όχι και τη μαμά σου γιατί κινδυνεύω να κατηγορηθώ για σεξουαλική παρενόχληση!!»
Για να έρθει η απάντηση πληρωμένη από την μαμά. «Δεν πάνε στο διάβολο όλοι τους! Τους έχουμε σιχαθεί. Αν νομίζουν πως δεν ξέρουμε γιατί γίνονται αυτά είναι μακριά νυχτωμένοι»
«Το θέμα όμως είναι γιατί δεν αντιδρούμε» στον τηλεοπτικό ψεκασμό» παρατήρησα..» «Έλα ντε» μου αντέτεινε κι αποχωριστήκαμε με τα κεφάλια σκυφτά.. Κι είχα και την ανάβαση των ούζων εμπρός μου. Δεν γενικεύω αυθαίρετα προσωπικά παραδείγματα αλλά έχω την αίσθηση πως ο λαός άρχισε επιτέλους ν' αποφεύγει όπως η κατσίκα τον προπαγανδιστικό ταραμά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου