Χάρις στην επιμονή του ταξιδέψαμε ως τα πέρατα του κόσμου. Με τον αέρα του οράματός του φούσκωσαν στο μυαλό τα πανιά για τόπους αλαργινούς. Ο ασίγαστος πόθος του για τη ναυτοσύνη τη καταξίωσε. Γοητεύθηκαν έτσι τα νιάτα κι έπιασαν τα μπάρκα.. Και η πένα του πλούτισε τη σκέψη και το λεξιλόγιό μας. Στον αλησμόνητο Νίκο Καββαδία και στις θάλασσές του η αναφορά. Το μαρκόνι και κατά κόσμο ασυρματιστή. Που όταν ο Θάνος ο Μικρούτσικος μελοποίησε τα λόγια του, μικροί, ανέραστοι και σκατόψυχοι δημοσιολογούντες κριτικοί, τον μέμφθηκαν επειδή ηρωποιούσε το λούμπεν κοινωνικό στοιχείο.. Συλλογιστείτε μόνο αν δεν ήταν ο Θάνος ,ή ακόμη ακόμη αν λύγιζε ο Θάνος, πόσο φτωχότεροι θα ήμασταν σήμερα. «Δεν καταλαβαίνουμε τι λέει ήταν το άλλοθι» της επαγγελματικής ανυπαρξίας τους. Μα δεν καταλαβαίνετε έτσι κι αλλιώς. Γιατί ενώ τη βλέπετε δεν ξέρετε αν «είναι» γιατί δεν μάθατε ποτέ πως αυτή «είναι!!» Το απέραντό της. Που αρχίζει εκεί που τελειώνει. Το αλμυρό νερό της. Ιδρώτας, δάκρυα, θάλασσα. Η απάντηση στις συναισθηματικές μας ιχνηλατήσεις. Ζυμώθηκε μ αυτά ο ταπεινός ποιητής που ενώ ήταν αξιωματικός συνέτρωγε με το πλήρωμα.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου