Χαμπάρι !!! Δεν μας αγγίζει τίποτα.. Οι κεραίες μας προσανατολισμένες μονίμως στον χαβαλέ. Ποια μνημόνια ποιος κορωναϊός, ποιος ένας ακόμη χρόνος που φορτώθηκε στη πλάτη μας, ποια αγωνία του λεηλατημένου εργαζόμενου και συνταξιούχου στην επιβίωση και εν τέλει ποια αλληλεγγύη στον αόρατο γείτονα που είναι στον προθάλαμο της αυτοχειρίας. Ντιριντάχτες!! Μια λέξη κλειδί που φτιάχτηκε και ανδρώθηκε στα ρεμπετάδικα, και στα ουζερί, απ’ όπου σάλταρε παραποιημένη στα μπουζούκια της παραλιακής , με τα βιολιά και τα κρουστά παντός είδους , να δίνουν βιαίως το σύνθημα για τον χορό της κοιλιάς στους μπαστουνοτραβόλτες. Τη πήραμε και τη κολλήσαμε σε κάθε ανεξαρτήτως περιεχομένου σχόλη και γιορτή, ως σόδα κατά της κραιπάλης. Στην ουσία εμφανίζουμε μια εκ γενετής αδυναμία σύγκρισης της ζώσας πραγματικότητας του γκρίζου, με το παραπλανητικό επικοινωνιακό χρώμα των δύο αισθήσεων. Της όρασης και της ακοής. Κι όταν η λάμψη απέρχεται ησύχως μένουμε με τις προσδοκίες που έχουν διαψευστεί. Που συνήθως ακολουθούνται από εκνευρισμό και σωματική κόπωση εξ αιτίας της προσωπικής αποτυχίας να διευρύνουμε και να παρατείνουμε τις ψευδαισθήσεις. Καληνύχτα χλιμίτζουρες. Αυτός ο κόσμος δεν θ αλλάξει ποτέ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου