ΚΑΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ..

 

Αναμένετε στους δέκτες σας πολιτική επικαιρότητα; Αυτός που περιμένει πολύ πλησιάζει τα όρια της δειλίας γιατί όφειλε να ξέρει πως στο τέλος δεν θα πάρει τίποτα. Η ουσιαστική πολιτική επικαιρότητα έρχεται με φεσφάτα και μάλιστα αμετάφραστα από την λυκοφωλιά της ΕΕ που τις ημέρες αυτές ως γνήσια χριστιανή αργεί. Γι αυτό κι αρκετοί ματαίως προσφεύγουν στον θεό, αγνοώντας πως και αυτός έχει day off για την γέννηση του μονογενούς υιού του. 

 

 

Περιοριστείτε έτσι στην πολιτική μονοκαλλιέργεια του κορωναϊού διαχειριστές της οποίας – τη συνδρομή των κυβερνητικών ανδρεικέλων -- είναι τα πλουσιοπάροχα αμειβόμενα ιατρικά βαποράκια. 

Αυτά που πλασάρονται ως ειδικοί ληξιαρχικής καταγραφής του θανατικού, γιατί θεράποντες της ασθένειας δεν είναι. Και πως άλλωστε. Η αντιμετώπισή της έχει αποτεθεί, είτε στα χέρια του θεού, είτε στους ίδιους που την εφεύραν εντός των εργαστηρίων του βιοχημικού πολέμου. 

Διασταυρωθήκατε ποτέ με έναν από τους ελληνικούς προϋπολογισμούς, που θα κατέγραφε με σαφήνεια  την χρηματοδότηση κέντρων έρευνας και τεχνολογίας; Δεκαετίες εγώ στο δημοσιογραφικό κουρμπέτι και δεν είδα ούτε ένα ευρώ ή μία δραχμή. 

Έβριθαν παροχών προς τις υπερεθνικές και τα φυσικά πρόσωπα αρπακτικά της αστικής τάξης, αλλά ούτε ψίχουλο σε αυτό το εν ανεπαρκεία πολύτιμο αγαθό. Πολλώ δεν μάλλον τους μνημονιακούς χρόνους. Όπου η αδηφάγα εοκική σκούπα σαρώνει ότι χρήμα τυπώνεται στο χαρτί και συγκεντρώνεται στα δημοσιονομικά ταμεία, εγκαταλείποντας περιφρονητικά τα κέρματα που απομένουν για να νοικοκυρευτεί ο ανοικοκύρευτος κατ΄ αυτούς λαός. 

Μόνο που τούτη η δεκαετής πολιτική συμφορά οργανώνεται πίσω από τις κουρτίνες του ιού, ο οποίος στα Μίντια φαντάζει ο μέγας πρωταγωνιστής. Διαφορετικά κινδύνευαν --μπορεί εν αρχή από μικρές όμως καθημερινές εξεγέρσεις, που όμως στο τέλος θα έπαιρναν μορφή χιονοστιβάδας με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Δεν επελέγη τυχαία ο Χουντοχοΐδης—FBI στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου ΠΡΟΠΟ. .. Πρόκειται για τον ψηφιακό κρικο της ευρωατλαντικής άρχουσας τάξης, στις διαταγές της οποίας θα υπάκουε ως πειθήνιο και πλούσια αμειβόμενο όργανό της. 

Όσα αντικοινωνικά νομοσχέδια εισηγήθηκε και ψηφίστηκαν με την γνωστή διαδικασία του «ναι σε όλα», από την κυβερνητική πλειοψηφία, το έκανε αφ’ ενός κόντρα ακόμη και στην πρωτάκουστη και ηχηρή παρέμβαση των δικαστών, περί αντισυνταγματικότητας των νομοσχεδίων του και αφ’ ετέρου, στη Αμερικανική λογική του «δεν είναι προσωπικό εγώ εντολές εκτελώ». Ή αλλιώς τη «δουλειά μου κάνω». 

Ασφαλώς. Και καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή εκτός και αν έχεις κάνει τη ντροπή δουλειά. 

Εκείνο που εν τέλει και κατόπιν αυτών οφείλει να πράξει ο λαός, είναι να συγκρίνει όσα η κυβερνητική συμμορία προβάλλει, προσχηματικά ως έργο άλλοθι της παρουσίας της, με την πραγματικότητα. Κι αν στο ζύγι βρεθούν ελλιπείς, ας κάνει επιτέλους κι αυτός τη δουλειά του, ή κατά το 120 ή το 114 του Συντάγματος την αντίστασή του. Αλλά όχι δια αντιπροσώπων. Αυτοπροσώπως.