Τα κουμπαράκια μου που από συστολή δεν τα ανάρτησα ποτέ μη τύχει και κατηγορηθώ για προνομιακή μεταχείριση .. Με ευαισθησίες όμως αυτού του τύπου επιτρέπεις στους τσιφτετελοροκάδες να τους επικαλύψουν θορυβώντας σαν γκαζοτενεκέδες. Η Ελπίδα και ο αδελφός της ο Κώστας ο Καράλης. Διασταυρώθηκα μαζί τους στο youtube και συγκινήθηκα. Που άκουσα ξανά αυτή τη πηγαία φωνή πατώντας στο χαλί της οποίας,, ανεβοκατέβαινε η Ελπιδίτσα το πεντάγραμμο με την άνεση ενός ψηφιακού ασανσέρ. Και ο Κώστας κατά κυριολεξία να έρχεται ως θείος ψαλμός στον ακουστικό σου πόρο. Οποιαδήποτε σύγκριση με τη σημερινή καθεστηκυΐα καλλιτεχνική τάξη θα ήταν ανίερη. Γνωριστήκαμε στα βρεφονηπιακά επαγγελματικά μου χρόνια, για να δέσουμε από τότε χέρι γάντι. Απόδειξη πως μου πέρασαν τη πρώτη θηλιά στον λαιμό. Απολαύστε τους σε μια εκπομπή εξομολόγησης με δημιουργίες -- ακόμη και άγνωστες-- που κάποτε είχα το αποκλειστικό προνόμιο να τ’ ακούω δια ζώσης στις εξόδους μας. Μια φιλία διαχρονική. Όπως τα τραγούδια τους. Γιατί ο ένας έδινε στον άλλον το ελεύθερο να είναι ο εαυτός του. .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου