ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ

 

Το κυβερνητικό τσίρκο, οι μιντιακοί φλόμοι οι μετεωρίτες δημοσιολόγοι της σύγκρουσης με την κοινή λογική, όλοι αυτοί παραμυθιάζουν έναν λαό πως οι ελπίδες του για μια καλλίτερη ζωή είναι ως θησαυρός φυλαγμένες στην έκθεση Πισσαρίδη.. Παλαιότερα στην έκθεση Σπράου που την ακύρωσαν ένα εκατομμύριο έλληνες στους δρόμους της φωτιάς. 

 

 

Και είναι τόσο θρασείς ώστε ορισμένοι υπερβαίνουν τα όρια της λαϊκής ανοχής και υπερασπίζονται πως η επέκταση της ευελιξίας στην αγορά(άκουσε αγορά) εργασίας βρίσκεται στον πυρήνα της. 

Είναι λένε η απάντηση στα αδιέξοδα που βιώνει σήμερα ο «άνεργος ως τα τριάντα του νέος, ο πενηντάρης που ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά αλλά δεν τον προσλαμβάνει κανείς αν και του λείπουν χίλια ένσημα για να λάβει μια σύνταξη αξιοπρεπή, η γυναίκα που δεν την απασχολούν γιατί γεννοβολά – αλλά και όταν δεν το κάνει της επιτίθενται σκαιότατα επειδή προκαλεί δημογραφικό πρόβλημα και ρημάζει τη χώρα!!» 

Όλοι αυτοί --και σύμφωνα με το άρθρο του πρώην υπουργού Οικονομικών του ΠΑΣΗΚ (πανελλήνιο σημιτικό κίνημα) και εμπνευστή της δημιουργικής λογιστικής που στο μέτρο που του αναλογεί μας κατέστρεψε,--είναι αυτοί που βιώνουν την αναγέννηση του εργασιακού Μεσαίωνα και που θα λυτρωθούν δια της έκθεσης. Το να απαντήσεις με ψηφία ακόμη και της λογικής, όχι της πολιτικής, σε αυτή τη γραμμή, θα είναι σαν να θέλεις να πείσεις τους Αμερικανούς πως τα όπλα τους ραίνουν με λουλούδια την υφήλιο. Θα ξεκαρδιστούν από τα γέλια..

Ωστόσο δυο τρεις λέξεις. Τι είναι αυτό που φταίει για την ανεργία του 30άρη, την αδυναμία ενός εργαζόμενου με δεκαετίες δουλειάς στην πλάτη του να πάρει μια αξιοπρεπή σύνταξη, τη δυσκολία μιας γυναίκας να δουλεύει και παράλληλα να χαίρεται τη μητρότητα; 

Η απάντηση είναι ότι τα δικαιώματα και οι ανάγκες όλων αυτών στέκονται εμπόδιο στα κέρδη του κεφαλαίου. Γι' αυτό το κράτος φροντίζει να τα παραμερίζει, συνθλίβοντας εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, βαθαίνοντας την ανισοτιμία των γυναικών. Το ίδιο ακριβώς κάνει και το «σχέδιο Πισσαρίδη», προτείνοντας μια γενικευμένη επίθεση σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο. 

Οι προτάσεις του είναι δηλητήριο και όχι φάρμακο για εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους. Είναι συνέχεια της πολιτικής που μας έφερε έως εδώ και σαν τέτοια πρέπει να απορριφθεί καθολικά από τους εργαζόμενους.