TO ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ

  Τρίβουν τα χέρια τους από χαρά τα καθεστώτα της λαϊκής καταπίεσης όταν διασταυρώνονται με την ανταπόκριση των σκλάβων στην εθελοντική προσφορά ή συμμετοχή στις επικλήσεις τους. 

 

Γι αυτό και κινητοποιούν σύσσωμα τα μέσα της προπαγάνδας τους στη προβολή πυροτεχνημάτων που προκαλούν ισχυρά συναισθήματα αλληλοβοήθειας, την υποχρέωση για την οποία έχουν στο ακέραιο τα ίδια. 

 

Μέρες τώρα παρακολουθείτε σε φωτεινές επιγραφές ενώπιόν σας το δόγμα Τζήμερου. Η εθελοντική προσφορά. Που απλά σημαίνει απλήρωτη εργασία. Η νοσηλεία επί παραδείγματι που και εξειδικευμένη είναι και επικίνδυνη. 

Την ένδυσαν στα κατάλευκα της αλληλεγγύης που όμως λειτουργεί οριζόντια. Γιατί εμπλέκεται με τους μηχανισμούς εξουσίας και διευκολύνει ένα κράτος εχθρικό προς το λαό να πανηγυρίζει φορώντας τον φερετζέ του εθελοντισμού. 

Είναι όμως άλλο αλληλεγγύη κι άλλο εθελοντισμός. 

Αλληλεγγύη είναι όταν προστρέχω να παρασταθώ στον γείτονά μου που αδυνατεί για διάφορους λόγους ν αυτοεξυπηρετηθεί. 

Εθελοντισμός είναι όταν τρέχω σα μαλάκας να προσφέρω τις υπηρεσίες μου απλήρωτα, εκεί όπου το κράτος όφειλε να με αποζημιώσει, αφού είναι δική του υποχρέωση. 

Κάπως έτσι έχουν εγκαταλείψει τους διμηνίτες διασώστες του ΕΚΑΒ απλήρωτους. Και το αμείλικτο ερώτημα που μπαίνει είναι: σε αυτούς και τις οικογένειές τους ποιος θα παρασταθεί κι ως που θα πάει αυτό το γαϊτανάκι;