Το μαύρο φτερό του θανάτου ακούγεται σαν μακρινή βροντή μιας καταιγίδας που πλησιάζει απειλητικά.. Ήδη σταγόνες πάγου ρέουν από τα μάτια και από τον χάρτη των ονείρων σου σβήνει η αφεγγιά τις συντεταγμένες των άστρων που σα σειρήνες σε μάγευαν. Παραδέρνεις έτσι στο αφιλόξενο κοινωνικό άπειρο. Απελπιστικά μόνος.. Ακροβατώντας ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο και προσδοκώντας σε μια ανάσταση που χιλιάδες χρόνια τώρα εκκρεμεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου