Ε, καιρός είναι να πούμε ωμά μερικές από αυτές μήπως έτσι και αφυπνιστούν οι εν υπνώσει λαοί..
Ο Τζορτζ Όργουελ είχε πει πως «σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να πεις την αλήθεια είναι επαναστατική πράξη». Οι δυτικές κυβερνήσεις ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή την δημοκρατία.
Υποστήριξαν δικτάτορες, ανέτρεψαν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις (όπως στο Ιράν το 1953 και τη Χιλή το 1970), και υιοθέτησαν πολιτικές που σκότωσαν πολλά εκατομμύρια αθώων ανθρώπων. Υποστηρίζουν την ύπαρξη θεοκρατιών όπως εφαρμόζουν οι ηγέτες των ΗΑΕ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ. Χαρακτηρίζουν ως τρομοκρατικά οποιαδήποτε γνήσια κινήματα αντίστασης.
-Η Παλαιστίνη είναι απλώς μια φυσική βάση για τον Σιωνισμό να κατακτήσει τον αραβικό κόσμο και πολύ πιο πέρα. Οι σιωνιστές μιλούν ανοιχτά για το πώς θα γίνουμε υπηρέτες τους και αυτοί οι αφέντες.
Όλα τα δεδομένα υπάρχουν για να μελετήσουν και να διερευνήσουν οι άνθρωποι. Τούτο πάλι, είναι επίθεση κατά της ελεύθερης έκφρασης και της δημοκρατίας σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο που διεκδικεί τον μανδύα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
-Οι αποικιακοί αγώνες καταλήγουν σε ένα από τα τρία σενάρια:
α) Το αλγερινό μοντέλο (σχεδόν 2 εκατομμύρια σκοτώθηκαν, 1 εκατομμύριο αποικιστές και οι απόγονοί τους έφυγαν από τη χώρα),
β) Στην γενοκτονία ιθαγενών (ΗΠΑ, Αυστραλία),
γ) Στην συνύπαρξη των απογόνων των αποικιστών και των ιθαγενών (ο υπόλοιπος κόσμος> 140 χώρες).
Δεν υπάρχει τέταρτο σενάριο. Η Παλαιστίνη δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Είναι ο τελευταίος αγώνας και παρατεταμένος μόνο λόγω της επινοητικότητας και του πλούτου των Σιωνιστών και της αδυναμίας των αντιπάλων τους με συμπαιγνία διεφθαρμένων δικτατοριών. Αλλά οι Σιωνιστές και όλα αυτά τα καθεστώτα πρέπει να αποφασίσουν ποια από τα τρία αποτελέσματα θέλουν. Η παράταση δεν βοηθάει.
Ο αριθμός των Παλαιστινίων σήμερα είναι 13 εκατομμύρια (12 φορές περισσότεροι από το 1917 όταν οι δηλώσεις Balfour και Cambon έγιναν υπέρ του Σιωνισμού). Οι φτωχοί ντόπιοι αναπαράγουν περισσότερα από τις οικονομικά εξουσιοδοτημένες μειονότητες και ο κόσμος τελικά θα εκδημοκρατιστεί ή θα πεθάνει. -
Όσοι ασχολήθηκαν με την εκμετάλλευση και την καταστροφή τον περασμένο αιώνα (Βέλγιο στο Κονγκό, Βρετανοί στην Αφρική και Ασία, ΗΠΑ στην Καμπότζη και το Βιετνάμ κ.λπ.) κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό με αυτό επειδή ο κόσμος ήταν κατακερματισμένος.
Τώρα, ο κόσμος είναι υπερβολικά υποψιασμένος και παρόμοιοι στρατιωτικοί σχηματισμοί δεν θα μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά για να υπαγορεύουν πράγματα χωρίς επιπτώσεις. Εξ ου και οι τελευταίες απόπειρες σε αυτό ήταν οι αποτυχίες (ΗΠΑ στο Ιράκ, Ισραήλ στη Γάζα και Λίβανο, επιθέσεις των ΗΠΑ στις χώρες όπως Συρία και Υεμένη). Αυτό δίνει ελπίδα.
- Είτε η ηγεσία του PLO του Γιάσερ Αραφάτ και του Μαχμούντ Αμπάς υπέγραψε τις συμφωνίες του Όσλο από άγνοια ή γνωρίζοντας την εγκληματικότητα του, παραμένοντας μαζί του για τρεις δεκαετίες γνωρίζοντας πόσο μεγάλο ήταν ένα χαρακτήρα και το να διατηρήσουν τις θέσεις τους είναι πράγματι εγκληματική συμπεριφορά.
Και για το υπόλοιπο της πολιτικής του Παλαιστινιακού σώματος, η συγκατάθεση είναι συμπαιγνία. Γιατί κανένας από αυτούς τους λεγόμενους ηγέτες δεν είναι πρόθυμος να παραδεχτεί ότι αυτή η φρικτή ψευδαίσθηση του απαρτχάιντ που χαρακτηρίζεται ως «ειρηνευτική διαδικασία» ήταν μια δεύτερη καταστροφή / ναμπά ισοδύναμη με το nakba του 1948/1949.
-Το σφάλμα δεν είναι απλώς στους «ηγέτες» μας που βάζουν βραχυπρόθεσμα οικονομικά κέρδη μπροστά από τους ανθρώπους και την πλανητική επιβίωση. Αυτό θα ήταν εύκολο να διορθωθεί. Το ελάττωμα οφείλεται στο ότι διατηρούμε αυτούς τους «ηγέτες» στην εξουσία. Πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και στους λαούς μας (κάτι που οι ελίτ πολιτικοί δεν θέλουν να κάνουμε). Έτσι ξεφορτωνόμαστε την αποικιοκρατία (συμπεριλαμβανομένου του Σιωνισμού) και τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου