ΑΣΤΑ ΛΑ ΒΙΔΑ

 Στην εφηβεία μου κάποιοι με προσφωνούσαν παράξενο. Γιατί αντιθέτως με ορισμένα γειτονόπουλα που διαγκωνίζονταν για το από ποια πλούσια αρχίδια ήθελαν να έχουν γεννηθεί, εγώ δε λάβαινα μέρος. Επειδή μου μετέφερε ο πατέρας μου ανεκτίμητο πλούτο.  Μ' έμαθε τα μυστικά του λόγου. Των ήχων. Της βροχής, της φωτιάς, του θροΐσματος των φύλλων του κύματος.  Μ' έμαθε  να τα συνθέτω. και να τα αποσυνθέτω. Να διακρίνω την ομορφιά από την ασχήμια. Κι όλ' αυτά από την εξορία. Ένα μόνο απωθημένο είχα. Πως δεν έμαθα τη μουσικότερη γλώσσα του κόσμου. Τα Ισπανικά. Τα ψιθύριζα δίχως να ξέρω τι θέλει να πει ο ποιητής. Όσοι κατά καιρούς μου έκαναν δώρα δίσκους λατινογενείς τα συνόδευαν και με την μετάφραση. Και να που απόψε αναγνώστρια μου ζήτησε ν' ανεβάσω το Άστα Λα Βίδα που μου έστειλε. Η ευκαιρία μου. Να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά τους γονείς μου που μου έδωσαν το δικαίωμα στη ζωή και στο όνειρο με μαγικές μελωδίες..