Είπα σήμερα -- με αναρτήσεις τύπου Μπρίτνευ Σπίαρς να τραβήξω μερικές πινελιές με χρώμα πάνω στον καμβά του μαύρου εφιάλτη αλλά δεν μου βγαίνει. Μηδέ καν με τον αλησμόνητο Λουΐ Ντε Φινέ που ακολουθεί.. Οι μέρες πλέον φωτοτυπία είναι η μία της άλλης κι αλλάζουν μόνο κατ' όνομα. Τρόμος παντού.. Κοινωνικά οικονομικά εθνικά. Τα πρόσωπα κρύβονται πίσω από μάσκες, τα μάτια είναι ακατοίκητα και η ζωή εγκιβωτίστηκε σε τέσσερις τοίχους. Ο λόγος περιορίστηκε στα απολύτως απαραίτητα και το συναίσθημα υποτάχθηκε στη ψυχρή λογική. Επιβραβεύω ωστόσο τη προσπάθεια του διαδικτυακού χρήστη να μας χαρίσει ένα χαμόγελο που όμως υποψιάζομαι πως δεν άνθισε στα χείλη πολλών..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου