Ενδύθηκα πάντα μόνος μου- δεν μ’ έντυσαν ποτέ χορηγοί- τα’ θλητικά μου καβάλησα τη μηχανή μου, πλάι σε πέντε άλλες των φίλων και καρφί για τα Ίσθμια.
Στη κυρά Θοδώρα με τον καταπληκτικό γαύρο, την απαράμιλλη γεύσης φέτα, τη σαλάτα από τον κήπο της και τις πατάτες τις τραγανές να ευωδιάζουν λάδι ντόπιο. Φυσικά και ουζάκι.
Έλλειπαν τα σούσι, τα πρησμένα από τις ενέσεις αναβολικών φουά γκρα, τα κονσομέ και άλλα γκουρμέ εδέσματα του σουσουδισμού, αλλά η κυρά Θοδώρα μας υποσχέθηκε, ότι παρακολουθεί τηλεοπτικά μαθήματα υψηλής μαγειρικής και πως οσονούπω θα τα ..έχει και αυτά.
Ήπιαμε τη μέρα σαν γάργαρο νερό. Ούτε που ανθιστήκαμε πότε ο ήλιος κύλησε κατακόκκινος προς τη δύση του, ώσπου κάποια στιγμή, ο εξ αιτίας της ανέχειας πόνος δυο συναδέλφων και η υγρασία ενός νοτιά, μας απείλησε με οστεόλυση στο σώμα και βαριά κατάθλιψη στη ψυχή. Τους συνδράμουμε οι υπόλοιποι παίρνοντας μέτρα προστασίας της τσαλακωμένης αξιοπρέπειάς τους.
Κι από εδώ αρχίζει το δράμα. Μας παραπλάνησε ο ήλιος και κανείς δεν είχε πάρει μαζί του άνορακ, με τα φιλαράκια μου να ψάχνουν τρόπους να προφυλάξουν εμένα που το ανοσοποιητικό μου βρίσκεται σε καταστολή. Συγκινήθηκα σε βαθμό παράλυσης αλλά αντέδρασα ακαριαία. Είμαι όμως τόσο εγωιστής— προσοχή εγωιστής όχι ατομιστής— που έβγαλα στην επιφάνεια μια αυτοκαταστροφική μαγκιά κλανιά κι εξάτμιση.
«Λοιπόν αδέλφια, θα επιστρέψουμε στο μαλακό και το χέρι μακριά από τα γκάζια, γιατί θα κοκαλώσουν και τα κορίτσια σας» τους είπα.. Έτσι κι έγινε αλλά:
Πώς ν ανακοπεί ο ψυχρός και υγρός θαλασσινός αέρας από μια φόρμα αθλητική κι ένα μακό. Αν ήταν έτσι ο Μεγαναπολέων δεν θα είχε αφήσει τα οστά επτά χιλιάδων αξιωματικών στα προάστια της Μόσχας εξ αιτίας δυο ανίκητων στρατηγών της Ρωσικής επικράτειας. Του Γενάρη και του Φλεβάρη. (Αυτό το διδάχθηκε κατά τρόπο τραγικό και ο Χίτλερ).
Ήταν ζόρικα σ όλη τη διαδρομή. Μας χτυπούσε ο άνεμος στο στήθος και τον λαιμό, που κάποια στιγμή στα μισά της διαδρομής ,είπα πάει την άρπαξα.
Είχα προς το παρόν άδικο γιατί είχα δίκιο νωρίς. Αυτό το την άρπαξα πήρε σχήμα και μορφή το βράδυ με ρίγη, δύσκολη κατάποση από τους πόνους στον λαιμό και πονοκέφαλο..
Για να κάτσω στον υπολογιστή ούτε σκέψη. Τα δάχτυλά μου από τα ρίγη χτυπούσαν τα πλήκτρα κατά τα δικά τους γούστα.. Καλώ το συμβεβλημένο με τον ασφαλιστικό μου φορέα νοσοκομείο και η απάντηση ήταν η προφανής: «Ελα αμέσως εδώ να σου κάνουμε τεστ κορωναϊού!»
Πέτυχαν τζακ ποτ! Την αφεντιά μου.. Που διακαώς θα ήθελαν να την διαπομπεύσουν με δημοσιεύσεις του τύπου «και ο υπέρμαχος της ύπαρξης του πρώτου βιοχημικού πολέμου, εντάχθηκε στη ληξιαρχική λίστα των ασθενών της επιστημονικής και πολιτικής συμμορίας.
Πλακώθηκα στα παυσίπονα και έχω κάπως ανακάμψει πετυχαίνοντας έτσι, έστω δύσκολα, να ελέγξω το πληκτρολόγιο.
Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται πάντα ως φάρσα. Μια γρίπη είναι μου αποφαινόταν η γιαγιά μου που θα κάνει τον κύκλο της. Μόνο που η συγκεκριμένη γρίπη εξήλθε των βιοχημικών εργαστηρίων του Κεντάκι γιατί οι ΗΠΑ πρώτα σου πουλούν την αρρώστια και μετά το φάρμακο.Και ο κύκλος θα είναι μακρύς..
Οι μεταρρυθμίσεις που προκάλεσαν κοινωνικούς ερειπιώνες δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου