Mην εκπλήτεστε για τη συμπάθεια που τρέφω προς την αρμενική κοινότητα. Μεγάλωσα μαζί τους στον Νέο Κόσμο.. Τα παιδιά τους ήταν συμμαθητές μου στο δημοτικό. Ένας από τους καλλίτερους φίλους μου ήταν ο Τακβόρ.
Θυμάμαι –αμούστακο αγόρι εγώ-- τη μητέρα μου χριστούγεννα να κλαίει πλάι στο άδειο ψυγείο, γιατί μόλις είχε απολυθεί από το Ιπποκράτειο εξ αιτίας των πολιτικών της φρονημάτων και τον γονιό μου εξ αιτίας της χούντας στην εξορία, και ήρθε αυτός ο Αρμένης ο Τακβόρ, με πήρε από το χέρι, μου έμαθε όσο προλαβαίναμε τα κάλαντα στα Αρμενικά και βγήκαμε των Φώτων – είναι η μεγάλη τους γιορτή – να τα πούμε σε αρμένικα σπίτια.
Ξεποδαριαστήκαμε από το πρωί ως αργά τη νύχτα με το ταμείο να το έχω εγώ. Η κοινότητα των Αρμεναίων ήταν καλλίτερα αποκαταστημένη από τους πάνπτωχους Έλληνες κατοίκους της περιοχής και το αντίτιμο που κατέβαλλαν όταν τους επισκεπτόσουν ήταν πλούσιο.
Όταν πια αργά το βράδυ κάτσαμε κάπου να ξαποστάσουμε και να κάνουμε ταμείο κρατηθείτε: Το ποσό που είχαμε συγκεντρώσει ήταν πλέον των πέντε μέσων μισθών ενός δημοσίου υπαλλήλου. Τρελάθηκα κι εκεί που χοροπηδούσα σκεπτόμενος πόσο θα ανακουφιζόταν η μητέρα μου, έρχεται ο Τακβόρ και με αποτρέλανε.
«Κράτησέ τα όλα φιλαράκι μου» μου είπε .. «Εσύ και η οικογένειά σου έχετε τώρα ανάγκη όχι εγώ!!» Και ήμασταν δεν ήμασταν δέκα χρόνων παιδιά!!
Αυτή την ευεργεσία δεν την ξέχασα ποτέ γιατί επιπλέον όταν επέστρεψα σπίτι στην ανήσυχη μητέρα μου και της παρέδωσα ως είχε το ταμείο κόντεψε να πέσει ξερή!!
Αρχικά δεν με πίστεψε και νόμισε πως τα έκλεψα και με εξανάγκασε να σε κατ αντιπαράσταση εξέταση με τον Τακβόρ τον οποίο φυσικά και γνώριζε ως φίλο και συμμαθητή μου. Όταν βεβαιώθηκε για την προέλευση των χρημάτων τα μοίρασε στα δύο με τον Τακβόρ όμως να μην τα δέχεται με κανένα θεό.
Στο τέλος τον προσκάλεσε μαζί με την οικογένειά του σε τραπέζι που επίσης δεν θα ξεχάσω γιατί το ψυγείο είχε γεμίσει και ήταν έτσι για μήνες. Πώς να σβηστεί από την μνήμη μου η κίνηση αυτή που με σημερινά κριτήρια δείχνει ολοφάνερα τη διαφορά πολιτικής σκέψης της δικής μου γενιάς από την σημερινή μου λέτε; Του την ανταπέδωσα πολύ αργότερα όταν πια είχα ξεχωρίσει και ο λόγος μου μετρούσε.. Κι ένα τραγούδι τώρα από κάποιον Αρμένη που λατρεύω.. Τον Σαρλ Αζναβούρ ή Αζναβουριάν αν προτιμάτε.. O καλλιτεχνης φαινόμενο των 180 εκ δίσκων με τους Times να τον τοποθετούν στη πρώτη τριάδα του κόσμου μαζί μετον πρίσλεϋ και τον Ντύλαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου