ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ

 

Τελικά η ..τουριστική περιφορά μου στα νοσοκομεία ήταν εξαιρετικά διδακτική. Και μπορεί αυτό που θα διαβάσετε να μην με αφορά προσωπικά, αλλά σας βεβαιώ πως το βιώνουν δεκάδες ή εκατοντάδες και χιλιάδες συνάνθρωποί μας που η ζωή τους παίζεται στα ζάρια ενός συστήματος υγείας που σου δηλώνει ευθέως πως ο τζάμπας πέθανε!!

 

 

 

Ξεκινούμε με την εξής παραδοχή. Πως πλην ηχηρών εξαιρέσεων τα αντικαρκινικά δηλητήρια (δεν πρόκειται περί φαρμάκων όστις διαβάσει τις παρενέργειες ανατριχιάζει) είναι υψηλού κόστους. (ΦΥΚ). 

Στη καλλίτερή τους περίπτωση απαιτούν μονοψήφιες χιλιάδες ευρώ, για να καταλήξουν στη χειρότερη ακόμη και σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, αν συμπεριλάβουμε κι εκείνα που αντιμετωπίζουν το aids. (υπάρχουν κάποια αξίας 427 χιλιάδων!!) Ωστόσο χάρη σε αυτά, οι κακή τη μοίρα ασθενείς κερδίζουν χρόνο θέασης του ήλιου και ποιότητα ζωής. Κι ως εδώ όλα καλά όλ’ ανθηρά. 

Η δυσοσμία του καθεστωτικού φλόμου, αρχίζει από του σημείου που ο ασθενής είναι ανασφάλιστος ή ο μεταμνημονιακός ασφαλιστικός του φορέας, έχει καταστραφεί και αδυνατεί να καταβάλλει τα ποσά.. 

Πρόκειται για τη στιγμή που «θεσμοί, ιατρικά βαποράκια των φαρμακευτικών και φαρμακευτικές», αρχίζουν να παίζουν στα ζάρια τη ζωή του δια μέσου των επιτροπών. Συνταγογραφεί ηλεκτρονικά επί παραδείγματι ο γιατρός το ΦΥΚ, (φάρμακο υψηλού κόστους), που κρίνει πως θα αντιμετωπίσει κατά τον πληρέστερο δυνατό τρόπο τον καρκίνο, και απαιτεί την ακριβή τήρηση των ημερομηνιών λήψης του. Μόνο που δεν έχει λάβει υπ’ όψιν του τον ΕΟΠΥΥ. 

Γιατί αυτομάτως αυτό υποπίπτει στην αντίληψή του, αφού εξ αιτίας του κόστους ανάβουν επί της οθόνης όλες οι κόκκινες λυχνίες του, κραυγάζοντας εξέτασέ με, εξέτασέ με. Και ξεκινά μια διελκυστίνδα μεταξύ του δημόσιου φαρμακείου, των δημόσιων νοσοκομείων, του ΕΟΠΥΥ και του διευθυντού της κλινικής που το συνταγογράφησε. Μια διελκυστίνδα που υποκρύπτει καχυποψία και με τον ασθενή να είναι το σχοινί, που ίσως του καταλήξει θηλιά στον λαιμό. Και βεβαίως τα λεφτά είναι πολλά σου λέω Άρη, αλλά: 

1) Το νόσημα είναι συγκεκριμένο και ο ασθενής δεν το λαμβάνει πρώτη φορά, έστω και αν ο γιατρός το συνοδεύσει με άλλα εξ ίσου ακριβά. 

2) Ο ΕΟΠΥΥ ή οποιοσδήποτε ασφαλιστικός φορέας όφειλε να διαθέτει εμπειρογνώμονες, που θα αποφασίζουν ακαριαία αν το συγκεκριμένο φάρμακο συνάδει με την ασθένειά του, ή αν σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και άλλα εξ ίσου αποτελεσματικά, που είναι φθηνότερα αυτού. 

Και 3) Θα εξετάζεται επίσης ακαριαία το μητρώο συνταγογραφήσεων του γιατρού αν κατ’ επανάληψη χορηγεί το ίδιο φάρμακο ενώ στη λίστα υπάρχουν και άλλα με την ίδια αν όχι πληρέστερη θεραπευτική ικανότητα. Γιατί αν συμβαίνει ο συγκεκριμένος θεραπευτής είναι απλώς ένα ακόμη βαποράκι κάποιας εκ των φαρμακευτικών, που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενες την αγωνία του ασθενούς και των οικείων του. 

Αντ’ αυτών ο επίσημος κρατικός φορέας βρίσκει βολικό να δυσχεραίνει την διαδικασία θέτοντας σε άμμεσο κίνδυνο τη ζωή των ασθενών. 

Κι εδώ δεν πρόκειται για κάποιον κορωναϊό από τον οποίο δια μέσου μιας ΜΕΘ θα πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο για να εισαχθεί ξανά στη ζωή, αλλά θα σφραγιστεί η εξόδιος ακολουθία του..