Το τέρας ζει και βασιλεύει

 Το σήμα κινδύνου εστάλη νωρίς . Οι αναγνώστες μου το γνωρίζουν.. Με αφορμή τον θεατρικό καυγά Κοντονή -- Σύριζα για τον ποινικό κώδικα. Πως άνοιξε τάχα η κερκόπορτα να επανέλθουν δαφνοστεφανωμένοι στη δημόσια ζωή οι φασίστες τους οποίους ο άθλιος Κοντονής εξομοιώνει με την 17η Νοέμβρη. 

Δεν προβλέπεται η αφαίρεση των πολιτικών τους δικαιωμάτων κάτι που και για πλημμελήματα κάποτε αν είχαν πολιτικό χαρακτήρα αποφασιζόταν. Που σημαίνει ότι: 

 

Θα μπορούν να πολιτευτούν και ως έγκλειστοι και να επανέλθουν δόξη και τιμή. Μην αμφιβάλλετε πως η εκλογική μαγιά υφίσταται. Τα ακροδεξιά σκουλήκια θα προστρέξουν να τους ψηφίσουν για την κατάληψη δημόσιων αξιωμάτων. Εν αντιθέσει με τα μέλη της 17ης Νοέμβρη αλλά και των πυρήνων της φωτιάς που απορρίπτονται συλλήβδην όλες οι αιτήσεις τους ακόμη και για ολιγοήμερες άδειες. 

Ποια η διαφορά τους; Πως η εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής έχει εκτελέσει άγνωστο αριθμό εξαθλιωμένων μεταναστών και λαϊκούς μικρούς ήρωες. Ενώ η 17η Νοέμβρη, μέλη της τάξης εκπρόσωποι της οποίας, διαχειρίζονται τη εξουσία της τις τύχες του τόπου. 

Λέει σήμερα ο πρώην υπουργός πως ήταν ένας από τους πολλούς που είχε εκφράσει δημόσια την ένστασή του με τον τελευταίο ποινικό κώδικα. Που ψηφίστηκε ως προοδευτικός το 2019 με τους εμπνευστές του να θεωρούν πως ήταν αναχρονιστικός και εκδικητικός ο προηγούμενος. 

Στην πραγματικότητα θωπείες ήταν οι αλλαγές. Μειώθηκε κατά ένα χρόνο η ανώτατη ποινή και ανήλθε σε ισο-υψές επίπεδο η κατώτερη. 

Μόνο που επρόκειτο για το δόλωμα παραπλάνησης του δημοκρατικού λαού και το γνώριζαν αμφότεροι. Σύριζα και Κοντονής. 

Το πολυπληθές ψάρι των χειροκροτητών που όλοι επαινέσαμε χθες στον έξω από τον Άρειο Πάγο χώρο της ανακουφιστικής πολιτικής ανάσας, πιάστηκε εύκολα από το αγκίστρι αυτό και πριν κατακάτσει ο αχός βγήκε ο δύσοσμος φλόμος από τον πολιτικό βούρκο. 

Κατά ποιο τρόπο; Αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων γιοκ. Και η ύπαρξη της Μάλτας επίσης. Γιατί τόσο ο πρώην υπουργός όσο και η ηγετική ομάδα του Σύριζα δεν έκαναν λάθος. Επειδή ένα λάθος δεν γίνεται αλήθεια γιατί είναι ευρέως διαδεδομένο, ούτε η αλήθεια γίνεται λάθος επειδή δεν τη βλέπει κανείς. 

Είναι πονηρία. Είναι δόλια πολιτική σκέψη στο πίσω μέρος του εγκεφάλου. Με το τέλος της δίκης των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής ante portas, γνώριζαν άπαντες πως η αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων θα ήταν έγκλημα ν ..αφαιρεθεί. Ουδείς από τους πολιτικά παραπλέοντες νομικούς δεν τους έστειλε σήμα κινδύνου; 

Φυσικά και ναι. Μα ο κίνδυνος δεν αφορούσε αυτούς αλλά τον λαό που ο τρόμος των ακροδεξιών πολιτικών νταβάδων τον κρατούσε προσδεδεμένο στον καναπέ του για να απογειωθεί και να διεκδικήσει τη τιμωρία όλων όσων τον λεηλάτησαν. Κι αυτό επιδίωκαν ευθύς εξ αρχής. Γιατί ήξεραν πως ποτέ δεν θα καταλάβει ο λαός ότι ο θησαυρός – το δίκιο – που ψάχνει να βρει, είναι στη σπηλιά που φοβάται να μπει.