Αξίζει, με βάση τη γραμμή των μαζών, τη γλώσσα τους, την απλότητα και την πειθώ, v’ αρνηθούμε τ’ αυτονόητα, τα εύκολα.
Να είμαστε ενορατικοί, χωρίς να γινόμαστε ονειροπόλοι.
Να είμαστε λεπτομερειακοί, χωρίς να γινόμαστε σχολαστικοί.
Να είμαστε συγκεκριμένοι αναλυτές, χωρίς να γινόμαστε σχετικιστές.
Να είμαστε ενωτικοί, χωρίς να είμαστε ενωτιστές. Να είμαστε ήπιοι, χωρίς να είμαστε παθητικοί.
Να είμαστε ανεκτικοί. χωρίς να γινόμαστε υποταγμένοι.
Να είμαστε απλοί, χωρίς να γινόμαστε απλοϊκοί.
Να είμαστε αδιάλλακτοι, χωρίς να γινόμαστε δογματικοί. Να είμαστε ουμανιστές, χωρίς να γινόμαστε φιλάνθρωποι.
Ν
άχουμε αρχές, χωρίς να γινόμαστε τυπολάτρες.
Υπερασπιστές της πράξης, χωρίς να γινόμαστε ακτιβιστές.
Υπερασπιστές της θεωρίας, χωρίς να γινόμαστε ακαδημαϊστές.
M’ άλλα λόγια, να είμαστε διαλεκτικοί!
Μαρία Φραγκιά (Αντιγραφή από το 15ο τεύχος των Αντιτετραδίων (καλοκαίρι του 1991) το άρθρο
“Η τέχνη να λες όχι”. Μετά από 30 περίπου χρόνια διατηρεί ακέραια την επικαιρότητά του).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου