Όταν τόσες ψυχές -- και ιδία συναδέλφων αγωνιστών -- συνδέθηκαν με τη ζωή σου τότε αυτό σημαίνει πως η ύπαρξή σου δεν πιστοποιείται απλώς από τα χρόνια που έζησες.. Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους εν τω συνόλω αλλά και έναν έκαστο προσωπικά και συγχωρείστε μου δυο προσωπικές αναφορές. Τον Μάκη τον Γιομπαζολιά και τη Νίτσα τη Θεοδωράκη σύζυγο του αποδημίσαντος δασκάλου μου και αδελφού του Μίκη, Γιάννη Θεοδωράκη..
Κι αυτό γιατί η δεύτερη δίχως να έχει ολοκληρωθεί καν το στάδιο της δοκιμασίας μου στο Ρίζο (δευτεροετής εικοσάχρονο παιδί τ΄ακόμη) πήγε στον Φαράκο με δική της πρωτοβουλία και του είπε.. Προσλαμβάνεται ασυζητητί Είναι αστέρι το παλικάρι!! Και ο πρώτος όταν το σχεδόν ακροδεξιό ΔΣ της ΕΣΗΕΑ απέρριπτε σωρηδόν τις αιτήσεις ένταξής μου ύψωσε το ανάστημά του στο μεικτό και από κοινού με τον Ανδρέα Δεληγιάννη (διευθυντή του Βήματος τότε) και τη Μαρία Ρεζάν επέβαλλαν την ενσωμάτωσή μου. Κι επειδή τίποτα δεν γράφω δίχως στοιχεία, να σας πω μόνον τούτο. Η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημεριδων Αθηνών διαφεντευόταν κατά την επταετία των χουνταίων από πρόεδρο (Τρουμπούνης) που η δικτατορία ενώ σάρωσε σύσσωμο τον αιρετό συνδικαλισμό, δεν άλλαξε ποτέ.. Δεν χρειάστηκε.. Χούντα ψήφιζε η Ένωση τότε πριν καν η στρατιωτική έκφρασή της καταλάβει την εξουσία!!Αγνώμων δεν υπήρξα ποτέ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου