Σε κοινές υποβρυχιακές ασκήσεις η Τουρκία με την Ιταλία αμετακίνητη --και παρά την αλά λεγεώνα των ξένων εκστρατεία της στη Μεσόγειο-- στη θέση μιας έντιμης συζήτησης η Γαλλία με τον κατά τα ελληνικά ΜΜΕ έκπτωτο Ερντογάν.. Που θα κάτσει η μπίλια;
Τη βδομάδα που πέρασε, οι εξελίξεις στις σχέσεις της Τουρκίας με ισχυρές ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, αποκάλυψαν πλευρές ιδιαίτερα χρήσιμες για την κατανόηση του σύνθετου παζαριού που στήνεται στις πλάτες των λαών της περιοχής.
Την ώρα που η κυβέρνηση ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα επιμένουν στον μύθο της «απομονωμένης Τουρκίας» και της προστασίας που δήθεν συνιστά για τη χώρα η στάση των «Ευρωπαίων συμμάχων μας», οι κυβερνήσεις Ιταλίας και Γαλλίας υπενθύμιζαν ότι αποτελεί βασική τους προτεραιότητα η διαπραγμάτευση με την Τουρκία για όλα τα ζητήματα που «καίνε», με πρώτο τη Λιβύη, όπου όλα δείχνουν πως η «επόμενη μέρα» θα επιδράσει καθοριστικά τον ευρύτερο συσχετισμό δυνάμεων στην περιοχή.
Ο υπουργός Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) της Ιταλίας, Λουίτζι ντι Μάγιο, βρέθηκε την Παρασκευή στην Αγκυρα, μόλις λίγα 24ωρα μετά την άφιξή του στην Αθήνα και την υπογραφή της συμφωνίας για καθορισμό θαλάσσιων ζωνών, για την οποία ο Τούρκος ομόλογός του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είχε σχολιάσει ότι «μας επιβεβαιώνει», αφού μεταξύ άλλων προβλέπει μειωμένη επήρεια των νησιών για τον καθορισμό ΑΟΖ, ανοίγοντας έτσι δρόμο και για αντίστοιχες «διευθετήσεις» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν μετά τη συνάντηση, Τσαβούσογλου και ντι Μάγιο ανακοίνωσαν ότι θα συνεργαστούν για να επιτύχουν «σταθερή ειρήνη και αποτελεσματική πολιτική διαδικασία στη Λιβύη».
Ο Τσαβούσογλου μάλιστα τόνισε πως οι δύο χώρες θα μπορούσαν να συνεργαστούν στον τομέα της Ενέργειας στη Λιβύη, ως ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τη Δευτέρα είχε προηγηθεί κοινή στρατιωτική άσκηση υποβρυχίων Τουρκίας και Ιταλίας στη Μεσόγειο, με αφορμή την οποία το τουρκικό υπουργείο Αμυνας σημείωνε ότι «Τουρκία και Ιταλία είναι δύο δυνάμεις της περιφέρειάς (μας) που μοιράζονται κοινά συμφέροντα, κοινή ιστορία και κοινές αξίες στη Λεκάνη της Μεσογείου. Οι σχέσεις τους χρονολογούνται από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».
Θυμίζουμε ότι η τουρκο-ιταλική άσκηση έγινε κάποιες μέρες μετά την παρέμβαση της (ευρωενωσιακής επιχείρησης) IRINI, όταν (υπό Ιταλό διοικητή) εμπόδισε ακόμα και τον έλεγχο τουρκικής αρμάδας που προστάτευε τη μεταφορά όπλων στη Λιβύη.
Συνομιλητής κατά προτεραιότητα η Αγκυρα
Η Γαλλία, παρά τους υψηλούς τόνους και το πώς παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση, στην πραγματικότητα αναγνωρίζει σταθερά την «ανάγκη» να γίνει μια «έντιμη συζήτηση» με την Αγκυρα. Αξιωματούχοι του γαλλικού υπουργείου Αμυνας - ενόψει της συνάντησης των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ - αναφέρονταν στις «πολύπλοκες στιγμές (που έχουμε περάσει) στη Συμμαχία» και υποστήριζαν ότι «δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει ένα πρόβλημα Τουρκίας στο ΝΑΤΟ», τονίζοντας όμως ότι αυτό πρέπει «να το αντιμετωπίσουμε», εφιστώντας ουσιαστικά την προσοχή στη σημασία που έχει οι διαφωνίες με την Τουρκία (που δεν κρύβουν ούτε το Παρίσι ούτε η Αγκυρα) να εξεταστούν αποφασιστικά και προσεκτικά, υπό το πρίσμα της ΝΑΤΟικής συνοχής στην περιοχή, με δεδομένο δηλαδή ότι πρόκειται για μια δύναμη καθοριστική για την ισχύ της λυκοσυμμαχίας συνολικά, αλλά και για τις ισορροπίες σε Μέση Ανατολή, Μεσόγειο, Βόρεια Αφρική.
Θυμίζουμε άλλωστε ότι μπορεί η Γαλλία να εκτοξεύει διάφορες κατηγορίες κατά της Τουρκίας (π.χ. για επιλογές της στη Συρία και στην Κύπρο, όπου οι δύο πλευρές εκπροσωπούν διαφορετικά συμφέροντα), αλλά εξίσου σταθερά συζητά μαζί της για όλα τα φλέγοντα μέτωπα.
Για παράδειγμα, αρχές Μάρτη, το Παρίσι καταδίκαζε την Αγκυρα ότι χρησιμοποιεί τους μετανάστες «ως μέσο άσκησης πίεσης και εκβιασμού», και λίγες μέρες μετά, μέσα Μάρτη, ο Μακρόν έσπευδε σε τηλεδιάσκεψη με τον Τούρκο ομόλογό του Ερντογάν (μαζί με τους ηγέτες Γερμανίας και Βρετανίας) για να συζητήσει το Μεταναστευτικό και όχι μόνο.
Μάλιστα, η γαλλική προεδρία σε ανακοίνωσή της με ειλικρίνεια αναγνώριζε πως υπάρχουν διαφωνίες αλλά και πως «σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό πρόβλημα, το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ, οι Ευρωπαίοι ζήτησαν σειρά διευκρινίσεων από τον κ. Ερντογάν», με ζητούμενο «να δημιουργηθούν περισσότερο διαφανείς και ειρηνικές σχέσεις», να βρεθεί επί της ουσίας ένα νέο προσωρινό σημείο συμβιβασμού.
Αλλωστε η παρουσία της Τουρκίας, που «διασταυρώνεται» με τις ζώνες ενδιαφέροντος της γαλλικής αστικής τάξης, γεννάει - μαζί με τις μεγάλες αντιθέσεις - ακόμα και σκέψεις για «αμοιβαία επωφελείς» λυκοφιλίες. Ενδεικτικά είναι τα όσα έλεγε αρχές Ιούνη στο τουρκικό πρακτορείο «Αναντολού» ο Ντιντιέ Μπιγιόν, βοηθός διευθυντής της γαλλικής «δεξαμενής σκέψης» IRIS (Ινστιτούτο Διεθνών και Στρατηγικών Σχέσεων).
Ζητούσε οι δύο πλευρές να προσπαθήσουν να καθορίσουν «4 ή 5 άξονες συνεργασίας, στη βάση των κοινών τους συμφερόντων και του αμοιβαίου οφέλους», επισημαίνοντας ότι η Ανατολική Μεσόγειος, ειδικά η Συρία, η Κύπρος αλλά και η Λιβύη πρέπει να σταματήσουν να αποτελούν πεδία «έμμεσων συγκρούσεων» ανάμεσα στις δύο χώρες, και η γαλλική ηγεσία «να κατανοήσει τους προβληματισμούς» της Τουρκίας σε ζητήματα στρατηγικά και ασφάλειας, ως βασική προϋπόθεση για να αποκτήσει η Γαλλία «μακροπρόθεσμη γεωπολιτική στρατηγική» σε Εγγύς Ανατολή και Αφρική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου